Μέσα Σεπτεμβρίου αποφαζίσουμε να περάσουμε 4 μερούλες στην διάσημη Σκιάθο. Οι επιλογές για να φτάσεις είναι δύο, ή παίρνεις το πλοίο από Αγιο Κωνσταντίνο ή από Βόλο. Τελικώς, λόγω δρομολογίων, επιλέγουμε να πάμε από Βόλο και το πλοιαράκι από εκεί σε μόλις 2,5 ωρίτσες μπαίνει στο λιμάνι της Σκιάθου.

ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ

Το πρώτο πράγμα που βλέπεις φτάνοντας στην Σκιάθο είναι το καταπράσινο Μπούρτζι. Κατεβαίνουμε από το πλοίο και παθαίνουμε το πρώτο σοκ: ενώ περιμέναμε λόγω περιόδου ότι η Σκιάθος δεν θα έχει κόσμο, διαπιστώνουμε ότι αντιθέτως το νησί βουλιάζει! Ξεκινάμε να ανεβαίνουμε τον κεντρικό πλακώστρωτο δρόμο για να φτάσουμε στον ξενώνας μας, χαζεύοντας παραλληληα τα αμέτρητα μαγαζιά και την συμπαθητική πόλη. Η κεντρική πόλη της Σκιάθου δεν είναι και ο πιο γραφικός οικισμός νησιού που έχω δει, όμως είναι αρκετά συμπαθητική.



Μέχρι να τακτοποιηθούμε και να ξεκουραστούμε λίγο έχει πάει απόγευμα, αλλά προλαβαίνουμε άνετα να επισκεφτούμε μια κοντινή παραλία. Επιλέγουμε την Κουνουπίτσα και ξεκινάμε για την στάση του λεωφορείου, το δρομολόγιο του οποίου ξεκινάει από την πόλη και περνάει από όλες τις νότιες παραλίες της Σκιάθου (οι οποίες είναι και οι καλύτερες), φτάνοντας μέχρι τις διάσημες Κουκουναριές. Παρόλο που είναι Σεπτέμβριος, τα δρομολόγια είναι πολύ πυκνά, κάθε 20 μόλις λεπτά. Φαντάζομαι τι γίνεται τον Αύγουστο... Το λεωφορείο λόγω ώρας δεν έχει πολύ κόσμο και σε λίγα λεπτάκια φτάνουμε στην Κουνουπίτσα. Η θάλασσα ονειρεμένη, πραγματικά δεν ήθελες να βγείς! Η ανοιχτόχρωμη άμμος ήταν υπέροχη ενώ τα πεύκα έφαναν σχεδόν μέχρι την θάλασσα, με αποτέλεσμα να μυρίζεις το πεύκο ενώ κολυμπάς! Σύντομα θα ανακαλύπταμε προς μεγάλη μας χαρά ότι όλες οι παραλίες της Σκιάθου ακολουθούν αυτό το μοτίβο.

Επιστροφή στο δωμάτιο, ντουζάκι και βουρ για φαγητό. Αποφασίζουμε να επισκεφτούμε την ταβέρνα Ασπρόλιθος για δύο λόγους, πρώτον ήταν κοντά στον ξενώνα μας και δεύτερον επειδή είχαμε διαβάσει καλά σχόλια (ενώ γενικά για το φαγητό στην Σκιάθο δεν είχαμε ακούσει τα καλύτερα λόγια). Το φαγητό τελικά ήταν όντως πολύ καλό, και συνεχίζουμε με μια αναγνωριστική βόλτα στην πόλη της Σκιάθου. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν το είδος των μαγαζιών: όλοι πουλάγαν από όλα. Δεν υπήρχε π.χ. σουβλατζίδικο, αλλά μαγαζί που είχε από σουβλάκι μέχρι ψάρι και από πίτσα μέχρι κρέας. Όταν όμως τα φτιάχνεις όλα για την αρπαχτή είναι δύσκολο να τα κάνεις καλά, και προφανώς για αυτό η Σκιάθος δεν έχει καλή φήμη στο φαγητό.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ

Ξυπνάμε ξεκούραστοι και αποφασίζουμε να πάμε στην καλύτερη παραλία της Σκιάθου (και μια από τις καλύτερες παραλίες του κόσμου), στις Κουκουναριές. Η διαδρομή με το λεωφορείο είναι περίπου 20 λεπτά, αλλά αυτήν την φορά, λόγω ώρας, είναι γεμάτο. Διανύουμε τα 30 μέτρα για την παραλία και η εικόνα που συναντάμε είναι μαγική! Πράσινα κρυστάλλινα νερά, λευκή άμμος που αστράφτει λες και την έχεις αναμείξει με χρυσόσκονη και αμέτρητα πεύκα που φτάνουν σχεδόν μέχρι την θάλασσα. Τα νερά ήταν όσο καθαρά που στα ρηχά υπήρχαν αμέτρητα μικρά ψαράκια. Φυσικά από κόσμο χαμός, παρόλο που είναι μεγάλη σε μήκος, ενώ η παραλία είναι οργανωμένη με ότι μπορείτε να φανταστείτε (ομπρέλες, ξαπλώστρες, μπαράκια, θαλάσσια αθλήματα, κτλ). Αν επέλεγα μόνο μια παραλία για να έρχομαι όσο ζω, σίγουρα αυτή θα ήταν οι Κουκουναριές. Το απόγευμα με βαριά καρδιά φεύγουμε από τις μαγευτικές Κουκουναριές και επιστρέφουμε στο δωμάτιο στην πόλη της Σκιάθου.



Το βράδυ περατζάδα στα όμορφα στενάκια της πόλης και εντελώς επιτέλους συναντάμε ένα ιταλικό εστιατόριο που σκοπεύαμε να επισκεφτούμε, το Maria`s Pizza. Περιμένουμε για να αδειάσει τραπέζι και η υπομονή μας ανεμείβεται. Το φαγητό είναι εξαιρετικό, με κορυφαίο το σκορδόψωμο που είχε κάνει μια αφρατούλα ξένη τουρίστρια να παραμιλάει!



Φεύγοντας από το μαγαζί και πηγαίνοντας προς το λιμάνι, συναντάμε ένα άλλο μεγάλο αξιοθέατο της Σκιάθου, τις Μαξιλάρες. Πρόκειται για μια σειρά από μπαράκια τα οποία έχουν βάλει μεγάλες μαξιλάρες στα σκαλάκια για να κάθεται ο κόσμος. Ωραία μουσική και ωραία ποτά, αν και λίγη βαβούρα, ιδανικό σκηνικό για να κλείσει μια βραδιά σην εξωτική Σκιάθο.



ΤΡΙΤΗ ΗΜΕΡΑ

Σήμερα το πρόγραμμα έχει μπάνιο σε άλλη μια από τις γνωστές παραλίες της Σκιάθο, την Μπανάνα. Η Μπανάνα βρίσκεται στην άλλη πλευρά από τις Κουκουναριές. ο λεωφορείο σε αφήνει στο ίδιο ακριβώς σημείο, αλλά για να φτάσει την Μπανάνα πρέπει να περπατήσεις 15-20 λεπτά, συμπεριλαμβανομένης και μιας γερής ανηφόρας. Παρόλα αυτά η παραλία μαζεύει πολύ κόσμο, καθώς είναι πολύ όμορφη. Υπάρχουν και εδώ ομπρέλες, ξαπλώστες, μπαράκια κτλ, αλλά το ενδιαφέρον είναι πως η παραλία χωρίζεται στην μικρή και την μεγάλη Μπανάνα, με όριο μερικά βραχάκια. Η μικρή Μπανάνα είναι στο τέλος της παραλίας και καταλαμβάνεται από γυμνιστές. Αξίζει να έρθεις μια φορά και εδώ για μπάνιο, αλλά κυρίως λόγω της πρόσβασης θεωρώ ότι οι Κουκουναριές είναι η απόλυτη παραλία.



Επιστροφή στο δωμάτιο για ντουζάκι και ξεκούραση, διότι αμέσως μετά το πρόγραμμα έχει επίσκεψη στο σπίτι - μουσείο του Παπαδιαμάντη. Πρόκειται για το σπίτι που έμενε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης το οποίο έχει μετατραπεί σε μουσείο. Αξίζει να το επισκεφτεί κανείς διότι είναι πολύ μικρό και δεν σε καθυστερεί καθόλου. Στον κάτω όροφο υπάρχει πωλήτηριο όπου μπορείτε να αγοράσετε κάποιο αναμνηστικό ή και κάποιο από τα βιβλία του περίφημου Έλληνα συγγραφέα.



Για φαγητό πού αλλού; Στο Maria`s Pizza που είχαμε ευχαριστηθεί τόσο πολύ το προηγούμενο βράδυ. Αυτή την φορά έχουμε φτάσει πιο νωρίς και βρίσκουμε πιο γρήγορα τραπέζι, αν και πάλι χρειάζεται κάποια αναμονή. Και πάλι το φαγητό εξαιρετικό, με αποκορύφωμα την ασυνήθιστη αλλά πεντανόστιμη σαλάτα με αβοκάντο. Βολτίτσα στο λιμάνι για χώνεψη και άραγμα σε ένα από τα μπαράκια της πόλης για ποτό.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΗΜΕΡΑ

Για να δούμε κάτι διαφορετικό λέμε να επισκεφτούμε τον Βρωμόλιμνο, μια από της νότιες παραλίες της Σκιάθου στον δρόμο προς Κουκουναριές. Μετά από λίγο περπάτημα από τον κεντρικό δρόμο φτάνουμε στην παραλία. Ωραίος ο Βρωμόλιμνος, στα ίδια επίπεδα και με τις υπόλοιπες παραλίες της Σκιάθου που έχουμε δει, αλλά δεν συγκρίνεται με τις Κουκουναριές. Επιστρέφουμε λοιπόν στον δρόμο, παίρνουμε το λεωφορείο, και πάμε για δεύτερη φορά στις μαγικές Κουκουναριές για να ευχαριστηθούμε το τελευταίο μας μπάνιο στην Σκιάθο. Να μην τα ξαναλέμε, η παραλία φανταστική, να την πιείς στο ποτήρι!



Το βράδυ καθόμαστε σε ένα από τα μαγαζιά του κεντρικού δρόμου για σουβλάκι το οποίο δεν ήταν κάτι το αξιομνημόνευτο. Για τελευταία μας βραδινή έξοδο στην Σκιάθο αποφασίζουμε να επισκεφτούμε για μια ακόμη φορά τα μπαράκια του λιμανιού με τις μαξιλάρες.

ΠΕΜΠΤΗ ΗΜΕΡΑ

Το πλοίο φεύγει για Βόλο νωρίς το μεσημέρι και δεν υπάρχει χρόνος για μπάνιο στην θάλασσα. Όμως περιμένοντας το πλοίο μας έχει μείνει ένα βασικό αξιοθέατο της πόλης που δεν έχουμε δει από κοντά, το Μπούρτζι. Πρόκειται για μια μικρή χερσόννησο στην είσοδο του λιμανιού που μοιάζει με νησάκι. Δεν σου παίρνει πάνω από 2 λεπτά να το γυρίσεις όλο. Το Μπούρτζι είναι κατάφυτο με πεύκα ενώ στην κορυφή έχει μια καφετέρια που αξίζει μια στάση. Όμως χρόνος για να κάσουμε δεν υπάρχει, καθώς το πλοίο της επιστροφής πλησιάζει το λιμάνι.

ΓΕΝΙΚΑ

Η Σκιάθος είναι γεμάτη πανέμορφες παραλίες, οι οποίες όμως είναι στα ίδια κυβικά και δεν διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Το μοτίβο αποτελείται από λευκή άμμο που χρυσίζει, πράσινα διάφανα νερά και πολλά πεύκα. Η μόνη που διαφέρει, και δυστυχώς δεν προλάβαμε να δούμε, είναι τα Λαλάρια. Τα Λαλάρια είναι παραλία στην βόρεια Σκιάθο με λευκό βότσαλο, προσβάσιμη μόνο με καραβάκι.

Η Σκιάθος είναι μικρό νησάκι που δεν σε κουράζει καθόλου με αποστάσεις και διαδρομές. Οι δρόμοι είναι καλοί, οι συγκοινωνίες εξαιρετικές και οι περισσότερες παραλίες είναι εύκολα προσβασιμές. Η πόλη διαθέτει ωραία μπαράκια και φαγητό μπορείς να βρεις καλό, αλλά θέλει ψάξιμο. Σε απόσταση αναπνοής από την ηπειρωτική Ελλάδα αποτελεί εξαιρετική επιλογή, ενώ η μεγάλη προσέλευση από ξένους τουρίστες δικαιολογείται απόλυτα λόγω των εξαιρετικών παραλιών.

Η Σκιάθος είναι μια εξαιρετική επιλογή για διακοπές!