Το φετινό καλοκαίρι, ανάμεσα σε πολλούς προορισμούς, επιλέξαμε την αρχόντισσα των Κυκλάδων, την πανέμορφη Σύρο. Διαμονή στην Σύρο λοιπόν για μια εβδομάδα, παρόλο που όλοι έλεγαν ότι μια εβδομάδα είναι πολύ για την Σύρο διότι βαριέσαι. Καμμία σχέση όμως, εκτός εάν είσαι μόνο για παραλίες και δεν σε ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Ούτε είναι αλήθεια η φήμη ότι η Σύρος δεν έχει παραλίες, αφού διαθέτει πανέμορφες παραλίες όπως η Αγκαθωπές και ο Γαλησσάς. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.

Καθώς πλησιάζει το καράβι στο λιμάνι της Σύρου το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι η εντυπωσιακή Ερμούπολη με τους δύο λόφους που ξεχωρίζουν, στην κορυφή του ενός η ορθόδοξη εκκλησία της Αναστάσεως και στην κορυφή του άλλου η καθολική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, ή Σαν Τζώρτζη όπως τον λένε οι ντόπιοι. Εκεί ακριβώς, στον λόφο του Σαν Τζώρτζη, βρίσκεται η περίφημη Ανω Σύρος. Πέραν από μερικά ωραία κτήρια το λιμάνι δεν σε προετοιμάζει για την ομορφιά που θα αντικρύσεις μόλις μπεις μέσα στην Ερμούπολη.

Η πρώτη μας δουλειά είναι να προλάβουμε να κάνουμε ένα απογευματινό μπάνιο στην θάλασσα. Παίρνουμε λοιπόν τον δρόμο προς το νότιο μέρος της Σύρου, για την Βάρη. Ο δρόμος είναι καλός, με καινούργια άσφαλτο, και η διαδρομή είναι μικρή, λιγότερο από ένα τεταρτάκι. Ο κόλπος της Βάρης είναι από τους πιο ασφαλείς στο Αιγαίο, στενόμακρος με νότια προσανατολισμό, και έτσι παρόλο που φυσάει αρκετά η θάλασσα είναι σχεδόν λάδι. Στον ίδιο κόλπο βρίσκεται και η παραλία Αχλάδι που φαίνεται ακριβώς απέναντι. Πρόκειται για δύο παραλίες ιδανικές όταν έχει αέρα που θα τιμήσουμε μέσα στις επόμενες ημέρες.

Η παραλία της Βάρης δεν είναι μικρή, αν και φαίνεται μικρή επειδή υπάρχει μια ταβέρνα και ένα καφέ χτισμένα στην άμμο με αποτέλεσμα να κόβουν την παραλία στα δύο. Το ένα τμήμα είναι κυρίως καλυμμένο από ομπρέλες ενώ το άλλο είναι ελεύθερο. Και στα δύο τμήματα της παραλίας πάντως υπάρχουν ψάθινες ομπρέλες του Δήμου, όπως συμβαίνει σε όλες τις παραλίες της Σύρου. Και μάλιστα οι πιο κοντινές ομπρέλες στην θάλασσα είναι συνήθως για ΑΜΕΑ. Η Βάρη διαθέτει και ράμπα που βοηθάει άτομα μειωμένης κινητικότητας να μπουν στην θάλασσα, όπως και όλες οι κεντρικές παραλίες στην Σύρο. Πολύ οργανωμένο νησί η Σύρος!

Το τοπίο είναι πραγματικό ωραίο αφού στην μια άκρη της παραλίας υπάρχουν κάποια πετρόχτιστα αρχοντικά ενώ στην άλλη φαίνονται τα πολύχρωμα σπιτάκια του οικισμού της Βάρης. Πάνω στην παραλία θα βρείτε δύο καλές ταβέρνες, το «Μπόλας» και το «Εν Λευκώ», μερικά ωραία μπαράκια και έναν αρκετά μεγάλο χώρο στάθμευσης που συνήθως βρίσκεις να παρκάρεις. Από μπαράκια θα ξεχωρίσω το «Loco Verano» όπου μείναμε ευχαριστημένοι και από ότι δοκιμάσαμε και από την εξυπηρέτηση.

Για φαγητό έχουμε κλείσει στο «Τσιπουράδικο της Μυρσίνης» ακριβώς πάνω στο λιμάνι. Το πιο οικονομικό φαγητό σε όλες τις διακοπές ήταν εδώ και μάλιστα ότι δοκιμάσαμε ήταν επιπλέον πολύ νόστιμο. Το υπέρτατο value for money λοιπόν, δεδομένου ότι θα καταφέρεις να βρεις τραπέζι, κάτι που είναι δύσκολο ακόμα και με κράτηση, αφού τα τραπέζια του μαγαζιού δεν είναι και πολλά.

Περατζάδα στο λιμάνι λοιπόν και αμέσως μετά ανηφορίζουμε προς την Πλατεία Μιαούλη όπου βρίσκεται το περίφημο Δημαρχείο της Σύρου. Η πανέμορφη πλατεία είναι τεράστια με μαγαζάκια κάθε είδους γύρω της, ενώ το επιβλητικό Δημαρχείο που δεσπόζει στην μέση είναι έργο του μεγάλου αρχιτέκτονα Τσίλερ. Μετά από μια αναγνωριστική βόλτα στα γραφικά σοκάκια της Ερμούπολης, βλέποντας ότι είναι αδύνατον να προλάβουμε να τα περπατήσουμε όλα, επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, καθώς η κούραση του ταξιδιού της πρώτης ημέρας των διακοπών είναι έντονη.

Το επόμενο πρωί, αφού πάρουμε πρωινό, ξεκινάμε για την κοσμική παραλία Αγκαθωπές που είναι μια από τις πιο όμορφες και διάσημες παραλίες στην Σύρο. Περνώντας από τις Αγκαθωπές σίγουρα θα περάσετε και από την Ποσειδωνία, ή αλλιώς Ντελαγκράτσια, που είναι πασίγνωστη για τις μεγαλοπρεπείς νεοκλασικές επαύλεις της. Κάποιες επαύλεις είναι καλοσυντηρημένες ενώ κάποιες είναι εγκαταλελειμμένες, αλλά όλες είναι εντυπωσιακές. Εάν είστε τυχεροί μπορεί να πετύχετε και κάποια εκδήλωση σε έπαυλη που να είναι ανοιχτή για το κοινό.

Δεν είναι τυχαίο ότι στις Αγκαθωπές βρίσκεται το πιο δημοφιλές μπαράκι του νησιού, το ΟΝΟ. Ούτε είναι τυχαίο όμως ότι δεν βρίσκεις εύκολα θέση να παρκάρεις με αποτέλεσμα να υπάρχουν παντού πάνω στον δρόμο αυτοκίνητα. Ήδη η περιοχή είναι αναπτυσσόμενη με μπαράκια και καταλύματα και σίγουρα θα συνεχίσει να επεκτείνεται. Πριν καν φτάσεις στην θάλασσα αυτό που παρατηρείς είναι τα κρινάκια που έχουν φυτρώσει στην άμμο, ιδίως στην περιοχή γύρω από την ντουζιέρα. Για αυτό προσοχή μην τα πατήσετε, όπως γράφει και η σχετική πινακίδα.

Η παραλία, εάν την πετύχετε χωρίς πολύ αέρα, είναι πραγματικά εξαιρετική. Η ψιλή χρυσή άμμος και τα τιρκουάζ νερά σε κάνουν να μην θες να φύγεις. Το νερό είναι ρηχό και βαθαίνει αργά, με αποτέλεσμα να είναι και αρκετά ζεστό. Το μεγαλύτερο μέρος της παραλίας είναι κατειλημμένο από ομπρέλες και ξαπλώστρες, αλλά υπάρχει αρκετός χώρος ελεύθερος για να στήσει κάποιος την ομπρέλα του. Οι Αγκαθωπές δεν είναι παραλία για ησυχία, και μάλιστα αν είστε στην άκρη έχετε επιπλέον την δυνατή μουσική του ΟΝΟ. Πανέμορφες και πολύ χαρακτηριστικές πάντως είναι οι πλεκτές ομπρέλες που έχουν.

Φεύγοντας από Αγκαθωπές περνάμε από την πολύ κοντινή παραλία Κόμητο για να δούμε πώς είναι, ώστε να την έχουμε στην υπόψιν. Το Κόμητο είναι πιο μικρή παραλία από τις Αγκαθωπές και λιγότερο κοσμική, χωρίς να μαζεύει πάρα πολύ κόσμο. Αποτελεί μια καλή εναλλακτική των Αγκαθωπών, αναλόγως φυσικά και τι ψάχνεις κάποιος. Αν και είναι λίγο πιο εκτεθειμένη στον βοριά, δεν διαφέρει πολύ αφού έχει άμμο και ωραία νερά.

Το απόγευμα, αφού έχουμε ξεκουραστεί στο ξενοδοχείο, πηγαίνουμε προς Ερμούπολη για να μπορέσουμε να την εξερευνήσουμε με την ησυχία μας και ξεκούραστοι. Αλλά πρώτα μια μικρή παράκαμψη για φαγητό στο ορεινό χωριό Σαν Μιχάλης που βρίσκεται στο Βόρειο και πολύ αραιοκατοικημένο τμήμα της Σύρου. Το χωριό Σαν Μιχάλης έχει γίνει γνωστό από το ΠΟΠ τυρί και από το εστιατόριο «Το Πλακόστρωτο». Η απόσταση από τη Ερμούπολη είναι τουλάχιστον 15 λεπτά και ο δρόμος σε μερικά σημεία γίνεται επικίνδυνα στενός. Το φαγητό είναι σύγχρονο και καλό, ενώ ο πολύς κόσμος έρχεται απόγευμα για να απολαύσει και το ηλιοβασίλεμα, αφού το μαγαζί βλέπει δυτικά. Οι τιμές όμως είναι αδικαιολόγητα υψηλές και, συνυπολογίζοντας την δύσκολη πρόσβαση, δεν νομίζω ότι θα ξαναπηγαίναμε.

Ανηφορίζουμε με τα πόδια από το λιμάνι, περνάμε το Δημαρχείο, και συνεχίζουμε μέχρι τον Αγιο Νικόλαο τον Πλούσιο. Πρόκειται για μια από τις πιο εντυπωσιακές και μεγαλοπρεπείς εκκλησίες που θα δείτε σε ολόκληρη την Ελλάδα. Συνεχίζουμε προς την αρχοντική συνοικία Βαπόρια με τα πανέμορφα νεοκλασικά αρχοντικά και κατηφορίζουμε προς την παραλία Αστέρια όπου βρίσκεται το κοσμικό μπαράκι Ciel. Καλά παραλία τα Αστέρια δεν είναι, αφού υπάρχει μόνο μια τσιμεντένια εξέδρα από όπου μπορείς να βουτήξεις στην θάλασσα για να κάνεις το μπάνιο σου. Βέβαια αφού η Ερμούπολη δεν έχει παραλία, αυτή αποτελεί την μοναδική λύση για όσους δεν απομακρύνονται από την πόλη. Το σκηνικό που αντικρύζουμε είναι εντυπωσιακό και πολύ γραφικό. Σε τραβάει να κάτσεις για ένα ποτό.

Την επόμενη ημέρα ο δυνατός αέρας περιορίζει τις επιλογές μας από παραλίες και αποφασίζουμε να επισκεφτούμε μια άλλη απάνεμη παραλία, τον Μέγα Γιαλό. Ο Μέγας Γιαλός είναι μια ωραία παραλία που βρίσκεται και αυτή νότια, αλλά το πρόβλημα είναι πώς είναι πολύ στενόμακρη, με αποτέλεσμα να μην βρίσκεις εύκολα να κάτσεις αν δεν έρθεις νωρίς. Ευτυχώς που η παραλία έχει ήρεμη θάλασσα, διότι αν είχε κύμα η παραλία θα εξαφανιζόταν κυριολεκτικά κάτω από το νερό. Έτσι επιστρέφουμε στην αξιόπιστη λύση της Βάρης.

Η ανάγκη όμως να δούμε κάτι διαφορετικό και ο πειρασμός με την παραλία Αχλάδι να φαίνεται ακριβώς απέναντι, μας οδηγεί στο να κάνουμε μια μικρή εξόρμηση. Η απόσταση από την Βάρη στο Αχλάδι είναι το πολύ ένα χιλιόμετρο, ιδίως αν πας με τα πόδια, ενώ σε όλο το μήκος της διαδρομής έχει φαρδύ πλακόστρωτο πεζοδρόμιο. Τόσο η διαδρομή όσο και η πανέμορφη θέα μας χαρίζουν εντυπωσιακές εικόνες με φόντο τις δύο παραλίες. Η παραλία Αχλάδι είναι πολύ όμορφη από ψηλά. Κατηφορίζοντας έναν φιδωτό τσιμεντόδρομο βρίσκεσαι ακριβώς στην παραλία. Το Αχλάδι είναι μια μικρή οικογενειακή παραλία όπου ο περισσότερος κόσμος που έρχεται μάλλον είναι από το ξενοδοχείο της παραλίας. Στην άκρη της παραλίας υπάρχει και μια ταβέρνα, και αυτή σχεδόν μέσα στην θάλασσα, μια πρακτική που ήταν η μοναδική παραφωνία σε μερικές παραλίες στην Σύρο (από πλευράς οργάνωσης και τάξης) αλλά μάλλον πρόκειται για παλιά κτίσματα.

Αρκετά κοντά στην Ερμούπολη βρίσκεται το χωριό Αληθινή που έχει γίνει γνωστό από την ταβέρνα «Ο Μήτσος» όπου έχουμε ήδη κάνει κράτηση για αργά το μεσημέρι. Βασικά πλέον δεν είναι μια απλή ταβέρνα, αλλά ένα σύγχρονο εστιατόριο meat house. Τα δυνατά του σημεία είναι τα καλοψημένα κρεατικά και η απίθανη θέα. Πολύ κρίμα που δεν μπορείς να πας απευθείας στην Ανω Σύρο, που είναι σε απόσταση αναπνοής, καθώς δεν υπάρχει δρόμος και πρέπει να κάνεις ολόκληρο τον κύκλο μέσω Ερμούπολης.

Το απόγευμα το πρόγραμμα επιτέλους έχει την ξακουστή Ανω Σύρο. Ευτυχώς φτάσαμε νωρίς και έτσι βρήκαμε να παρκάρουμε κοντά, κάτι που είναι σημαντικό αφού ο στενός δρόμος στο συγκεκριμένο κομμάτι γίνεται κουραστικός και επικίνδυνος όταν πλακώνει πολλή κίνηση. Ο οικισμός της Ανω Σύρου έχει δύο βασικές εισόδους, την Καμάρα και το Πάνω Τέρμα. Η Καμάρα είναι η πρώτη είσοδος, όπως ανεβαίνεις, ενώ το Πάνω Τέρμα είναι η δεύτερη και υψηλότερη. Εάν πηγαίνετε προς τα πολλά μαγαζιά καλύτερα να μπείτε από την Καμάρα, ενώ εάν πηγαίνετε προς Σαν Τζώρτζη ή κάποια λίγα μαγαζιά που βρίσκονται ψηλότερα (π.χ. Απανωχωρίτισσα ή Συριανών Καφεποτείο) προτιμήστε να μπείτε από Πάνω Τέρμα. Έχει σημασία από ποια είσοδο θα μπείτε διότι, λόγω της υψομετρικής διαφοράς, τα σκαλιά είναι πολλά. Από όπου και να μπείτε πάντως υπάρχουν πινακίδες προς αξιοθέατα και μαγαζιά, και μάλιστα είναι απαραίτητες διότι δεν είναι δύσκολο να χαθείς.

Η Ανω Σύρος είναι τελείως διαφορετική από την Ερμούπολη, καθώς νιώθεις ότι είσαι στις Κυκλάδες. Γραφικά λευκά σπιτάκια, στενά καλτερίμια γεμάτα βουκαμβίλιες και κουκλίστικα μικρά μαγαζάκια δημιουργούν μια μαγική ατμόσφαιρα η οποία ολοκληρώνεται με την μαγευτική θέα προς την πόλη και την θάλασσα.

Η Ανω Συρος χαρακτηρίζεται και από τα ακούσματα του Μάρκου Βαμβακάρη, αφού εδώ είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του η οποία τον τίμησε αφιερώνοντάς του και δύο εκθέσεις. Στην αρχική έκθεση (Ενθυμήματα) μπορεί να δει κάποιος τα προσωπικά αντικείμενα του Μάρκου Βαμβακάρη ενώ στην καινούργια έκθεση (Αναμνήσεις) ενημερώνεται για την ζωή του μεγάλου ρεμπέτη. Περπατώντας την Ανω Σύρο θα βρείτε καλαίσθητα μπαράκια, καφέ και ταβέρνες όπου μπορείτε να καθίσετε για να ξαποστάσετε απολαμβάνοντας το τοπίο, καθώς και μαγαζιά με αναμνηστικά και είδη δώρων.

Το επόμενο πρωί το πρόγραμμα δεν έχει παραλία, αλλά επίσκεψη στην Ερμούπολη για να την δούμε μέρα και να επισκεφτούμε τα όμορφα μουσεία της. Πρώτα από όλα επίσκεψη στο Δημαρχείο που είναι ανοιχτό τις καθημερινές, τις ώρες που οι υπάλληλοι εργάζονται. Είμαστε τυχεροί διότι έτυχε να έρθουμε ημέρα και ώρα που οι μικροί ξεναγοί έκαναν ξενάγηση στον κόσμο. Το πρόγραμμα Μικροί Ξεναγοί είναι ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα όπου μαθητές σχολείου ξεναγούν τους επισκέπτες στα αξιοθέατα της πόλης. Φροντίστε να ρωτήστε από πριν ποιες ημέρες και ώρες υπάρχουν ξεναγήσεις. Από τα ενδιαφέροντα του Δημαρχείου ξεχωρίζουν η άμαξα της πριγκίπισσας Σίσσυ και η Αίθουσα Συνεδριάσεων που φιλοξενεί αξιόλογα εκθέματα ιστορικής σημασίας.

Επόμενη στάση το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σύρου που βρίσκεται στο πλάι του Δημαρχείου, εντός του κτηρίου. Το μουσείο έχει μεν λίγα εκθέματα σε 4 μόλις αίθουσες, αξιόλογα δε. Η είσοδός του είναι στα σκαλάκια, πολύ πιο κοντά στον πίσω δρόμο εκεί όπου δεσπόζει ο επιβλητικός πύργος με το ρολόι.

Ανηφορίζοντας προς Βαπόρια, λίγο πριν το Δημοτικό Θέατρο Απόλλων, βρίσκεται το Πνευματικό Κέντρο Σύρου. Από μόνο του το κτήριο είναι αρκετά ενδιαφέρον για να κάνει κάποιος μια στάση, αλλά επιπλέον εδώ φιλοξενείται η μικρή αλλά ενδιαφέρουσα Συλλογή Αντιγράφων Κυκλαδικής Τέχνης. Θα την βρείτε σε ένα μικρό δωμάτιο του πρώτου ορόφου.

Φυσικά δεν μπορούμε να μην μπούμε και στο Θέατρο Απόλλων, την επονομαζόμενη και «Μικρή Σκάλα του Μιλάνου», ακόμα και αν δεν έχει κάποια παράσταση. Μπορείτε να δείτε τα θεωρεία, την σκηνή και την πανέμορφη οροφή με τις εντυπωσιακές ζωγραφικές παραστάσεις. Μάλιστα μπορείτε να ανεβείτε και στους πάνω ορόφους.

Ακριβώς δίπλα από την πλατεία όπου βρίσκεται ο ναός του Αγίου Νικολάκου του Πλουσίου, σε ένα κάθετο στενάκι πίσω από το μαγαζί με τα εκκλησιαστικά ήδη, υπάρχει το Εκκλησιαστικό Μουσείο Σύρου. Στον πρώτο όροφο ένα ολόκληρο διαμέρισμα έχει διαμορφωθεί σε μουσείο φιλοξενώντας μια πολύ αξιόλογη συλλογή από εκκλησιαστικά είδη, κάποια ακόμα και του 15ου μ.Χ. αιώνα. Θα δείτε αρχιερατικά άμφια, παλιά ευαγγέλια, βυζαντινά εικονίσματα, και άλλα εκθέματα. Η κοπέλα που βρίσκεται εκεί μας έκανε μια υπέροχη αναλυτική ξενάγηση.

Τελευταία στάση στο πρόγραμμα το Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης που βρίσκεται λίγο έξω από το κέντρο, στην οδό Γεωργίου Παπανδρέου, ακριβώς απέναντι από το Νοσοκομείο Σύρου. Το εντυπωσιακό κτήριο που το φιλοξενεί έχει την δική του μακρά και ενδιαφέρουσα ιστορία, αφού κτίστηκε το 1888 λειτουργώντας ως χρωματουργείο. Οι 5 ενότητες εμπεριέχουν συνολικά πάνω από 300 σπάνια εκθέματα, αλλά και μια μικρή έκθεση με σκεύη παρασκευής λουκουμιού. Φυσικά το πιο δημοφιλές έκθεμα του μουσείο είναι το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Πίσω από το κτήριο, στον χώρο στάθμευσης του μουσείου, βρίσκονται με μερικά ογκώδη παλαιά μηχανήματα.

Μετά από την περιήγηση στα αξιοθέατα της Ερμούπολης μέσα στην μεσημεριανή ζέστη δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια βουτιά στην θάλασσα. Κατευθυνόμαστε λοιπόν στο γραφικό παραθαλάσσιο Κίνι, όπου υπάρχει και το αξιόλογο Ενυδρείο Κινίου. Το Ενυδρείο δεν είναι μεγάλο, ούτε φιλοξενεί σπάνια είδη ψαριών, αλλά σίγουρα αξίζει μια στάση. Εκτός από τα ψάρια θα δείτε και άλλα θαλασσινά εκθέματα με εντυπωσιακότερο τον σκελετό την μεγάλης θαλάσσιας χελώνας. Το χαρακτηριστικό του είναι ότι βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και είναι πολύ εύκολο να το προσπεράσεις χωρίς να το καταλάβεις, εάν δεν προσέξεις την πινακίδα.

Το Κίνι φημίζεται για δύο πράγματα, για το ηλιοβασίλεμα και για το άγαλμα της Γοργόνας που κρατάει στην αγκαλιά της έναν ναυτικό. Πρόκειται για έναν όμορφο παραθαλάσσιο οικισμό που έχει αναπτυχθεί πολύ και έχει αναδειχθεί σε σημαντικό θέρετρο της Σύρου. Η παραλία του Κινίου είναι μεγάλη σε μήκος και όμορφη με το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Πέτρου να δεσπόζει στο ένα άκρο της. Και εδώ, όπως στις Αγκαθωπές, έχουν φυτρώσει πανέμορφα κρινάκια στην άμμο της παραλίας.

Τελικά διαπιστώνουμε όμως ότι το Κίνι φημίζεται και για κάτι ακόμα: για τα εστιατόριά του και κυρίως δύο, το «Δύο Τζιτζίκια στα Αρμυρίκια» και το «Αλλού Γυαλού» (που είναι πιο γκουρμέ και ακριβό). Μια και είμαστε εδώ κατά την δύση του ηλίου το να καθίσεις εδώ για να απολαύσεις καλό φαγητό και ωραίο ηλιοβασίλεμα αποτελεί μονόδρομο. Καθίσαμε στο «Δύο Τζιτζίκια στα Αρμυρίκια» όπου δεν θα βρίσκεις εύκολα τραπέζι αλλά αν βρεις θα φας καλό φαγητό και σε λογικές τιμές. Ο κατάλογος είχε επιλογές και το σέρβις ήταν γρήγορο.

Το επόμενο πρωί επισκεπτόμαστε το άλλο γνωστό τουριστικό θέρετρο της Σύρου, τον Γαλησσά. Η παραλία του Γαλησσά, μαζί με τις Αγκαθωπές, είναι αυτές που ξεχωρίζουν από όλες τις άλλες. Την παραλία όμως του Γαλησσά την ευχαριστιέσαι καλύτερα μόνο όταν δεν έχει πολύ αέρα και ευτυχώς είμαστε τυχεροί. Το τοπίο διαθέτει φυσική ομορφιά, αφού από την μια πλευρά υπάρχουν επιβλητικοί ορεινοί όγκοι και από την άλλη το εκκλησάκι της Αγίας Πακούς ατενίζει την παραλία από ψηλά στην κορυφή του λόφου. Σε εκείνο το άκρο της παραλίας βρίσκεται και το ξενοδοχείο Dolphin Bay, που μάλλον είναι το μεγαλύτερο ξενοδοχείο της Σύρου, αφού η Σύρος γενικά δεν έχει μεγάλα ξενοδοχεία.

Η παραλία του Γαλησσά είναι μεγάλη σε μήκος με ωραία άμμο και ρηχά νερά. Σε ένα σημείο της παραλίας, άγνωστό για ποιον λόγο αφού η Σύρος δεν έχει σχέση με τον Όμηρο, έχουν τοποθετήσει ένα μεγάλο αντίγραφο του Δούρειου Ίππου. Όλη η περιοχή είναι γεμάτη από μπαράκια, ταβέρνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια και μαγαζιά κάθε είδους.

Δίπλα από το ξενοδοχείο ξεκινάει ένα μονοπάτι που ανηφορίζει προς το εκκλησάκι της Αγίας Πακούς. Αξίζει να ανέβεις στο εκκλησάκι για την απίθανη θέα, αφού βλέπει από ψηλά τόσο την παραλία του Γαλησσά όσο και την παραλία του Αρμεού. Ο Αρμεός είναι μια μικρή παραλία που προτιμούν οι γυμνιστές, οι λάτρεις του ελεύθερου κάμπινγκ και όσοι δεν ψάχνουν για κάτι πιο ήσυχο από τον Γαλησσά. Για να φτάσει κάποιος στον Αρμεό δεν χρειάζεται να ανέβει τόσο ψηλά, παρά να περπατήσει περιμετρικά του ξενοδοχείου. Κατεβαίνοντας προς τον Αρμεό μπορείτε να δείτε και κάποια δυσδιάκριτα ερείπια της αρχαίας Γαλησσού.

Αργά το μεσημέρι, πηγαίνοντας προς Ερμούπολη, κάνουμε μια στάση στην «Ταβέρνα το Πεύκο» στο χωριό Πάγος, που βρίσκεται περίπου στο κέντρο του κατοικημένου τμήματος της Σύρου (δηλαδή εξαιρώντας το βόρειο τμήμα). Το φαγητό στο Πεύκο ήταν κυρίως κρεατικά που είναι και το δυνατό του σημείο. Μην πάτε για σαλάτες, μεζεδάκια, κλπ, παρά μόνο κρέας. Μείναμε πολύ ευχαριστημένοι και από τιμές και από ποιότητα. Μάλιστα είχε ακόμα και τυλιχτά σουβλάκια, που ήταν και πολύ νόστιμα παρακαλώ.

Το απόγευμα το πρόγραμμα έχει επίσκεψη στον υποτιμημένο ναό της Αναστάσεως που βρίσκεται στην κορυφή του ενός λόφου της Ερμούπολης και είναι αφιερωμένος στην Ανάσταση του Έθνους. Δεν είναι τόσο ψηλά όσο ο λόφος του Σαν Τζώρτζη, αλλά και από εκεί έχεις πανοραμική θέα της πόλης. Ευτυχώς ο νεωκόρος, ο κύριος Γιάννης, μας έκανε μια καταπληκτική ξενάγηση στα μοναδικά εκκλησιαστικά κειμήλια που βρίσκονται εντός του ναού. Το πιο σπάνιο ήταν η εικόνα του Μωυσή που, κατεβαίνοντας από το όρος Σινά, κρατάει τις δύο πέτρινες πλάκες με τις δέκα εντολές γραμμένες στα Εβραϊκά.

Από τον Ναό της Αναστάσεως είναι ελάχιστα λεπτά οδήγησης μέχρι το κέντρο της Ερμούπολης. Παρκάρουμε και ξεκινάμε τις βόλτες στα σοκάκια, όπου συναντάμε το Jar με τραπεζάκια πάνω στο δρομάκι και καθόμαστε για να πιούμε κάτι. Λίγο πιο πάνω είναι το παγωτατζίδικο Django που έχει πολύ ιδιαίτερες γεύσεις παγωτού και γίνεται πραγματικός χαμός. Από την άλλη πλευρά είναι μια μεγάλη πλατεία που έχει καλυφθεί ολοκληρωτικά τα τραπέζια που έχουν οι εκεί ταβέρνες. Μετά από τις ταβέρνες είναι ένα πολύ εντυπωσιακό μπαράκι, το Porte Galleria. Η Ερμούπολη γενικά είναι γεμάτη από καλά μαγαζιά που προσφέρουν brunch μέχρι το μεσημέρι, ενώ το βράδυ όσα δεν κλείνουν μετατρέπονται σε μπαράκια. Σε περίπτωση που μένεις μέσα στην Ερμούπολη το να μην προσφέρει ένα κατάλυμα πρωινό δεν αποτελεί πρόβλημα. Εντύπωση μας έκανε και ο πολύ δημοφιλής φούρνος «Artisti Προζύμι» που βρίσκεται πάνω στην κεντρική πλατεία του Δημαρχείου προσφέροντας πολύ λαχταριστά πράγματα μένοντας ανοιχτός όλο το εικοσιτετράωρο. Η Ερμούπολη είναι πραγματικά γεμάτη ζωή και πραγματικά δεν της λείπει τίποτα. Και όσο την εξερευνείς πάντα βρίσκεις κάι καινούργιο που δεν είχες ξαναδεί, όπως ένα γραφικό στενάκι ή μια ωραία εκκλησία όπως τον Ναό Μεταμόρφωσης στην ομώνυμη Πλατεία Μεταμόρφωσης.

Την επόμενη ημέρα κατευθυνόμαστε προς την πιο βορεινή παραλία της Σύρου, τουλάχιστον από αυτές που μπορείς να πας οδικώς, Το Δελφίνι. Διότι υπάρχουν και άλλες αξιόλογες επιλογές για μπάνιο, όπως την Παραλία του Αμερικανού που βρίσκεται κοντά στην Γριά Σπηλιά, όπου μπορείς να πας όμως μόνο με σκάφος.

Ο δρόμος που οδηγεί στο Δελφίνι είναι χωματόδρομος και σε μερικά σημεία όχι πολύ καλός, ούτε ιδιαίτερα φαρδύς. Ο χώρος στάθμευσης είναι επίσης περιορισμένος και δεν βρίσκεις πάντα να παρκάρεις. Όμως η παραλία έχει ενδιαφέρον, αφού από την νότια πλευρά έχει μεγάλα βότσαλα ενώ στην βόρεια πλευρά έχει άμμο. Στην πλευρά με την αμμουδιά υπάρχει και μπαράκι με ξαπλώστρες, ενώ από την άλλη πλευρά με τα βότσαλα συχνάζουν γυμνιστές.

Η μεγάλη γαστρονομική απογοήτευση των διακοπών ήταν το φημισμένο Ιταλικό εστιατόριο Αμβυξ που βρίσκεται πάνω στο λιμάνι. Πάμε αργά το μεσημέρι και δοκιμάζουμε 4 διαφορετικά πιάτα ζυμαρικών, και χειροποίητα δικά τους, αλλά κανένας μας δεν μένει ευχαριστημένος. Τα πιάτα ήταν χωρίς ένταση, σχεδόν άγευστα. Δεν θα ξαναπήγαινα ακόμα και κερασμένο να ήταν το γεύμα. Οι τιμές ήταν φυσιολογικές πάντως, για να είμαστε δίκαιοι.

Νωρίς το απόγευμα, αμέσως μετά το φαγητό, ανεβαίνουμε προς Ανω Σύρο για να επισκεφτούμε και τον Σαν Τζώρτζη. Υπάρχουν και άλλοι αξιόλογοι ναοί σε μικρή απόσταση, όπως το πολύ γραφικό καθολικό εκκλησάκι του Σαν Μιχάλη. Στην Ανω Σύρο υπάρχει και ο ορθόδοξος ναός του Αγίου Νικολάου του Πτωχού, καθώς και ο όμορφος καθολικός ναός της Παναγίας του Καρμήλου.

Ο Σαν Τζώρτζης είναι φυσικά ο μεγάλος σταρ του λόφου καθώς είναι ένας πραγματικά εντυπωσιακός ναός. Ο Σαν Τζώρτζης είναι μεγάλος ναός και έχει έναν εντυπωσιακό εσωτερικό διάκοσμο. Η κοπέλα που βρίσκεται εκεί θα σας εξηγήσει αναλυτικά την ιστορία του. Εάν είστε τυχεροί μπορεί μάλιστα να πετύχετε να παίζουν το εκκλησιαστικό όργανο, του οποίου η μουσική είναι κάτι ιδιαίτερο. Η πανοραμική θέα δε είναι μόνη της λόγος να ανέβεις όλα τα σκαλιά μέχρι εδώ.

Την τελευταία ημέρα, περιμένοντας να φτάσει το πλοίο της επιστροφής, λέμε να τακτοποιήσουμε κάποιες τελευταίες εκκρεμότητες. Μια από αυτές είναι η επίσκεψη στον ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου ο οποίος φιλοξενεί έναν πραγματικό θησαυρό: μια εικόνα που έχει ζωγραφίσει ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος, γνωστός στο ευρύ κοινό ως El Greco. Έχοντας κάνει μια έρευνα αγοράς επισκεπτόμαστε το Ιταλικό «Solo Grano» που βρίσκεται δύο στενά πάνω από τον παραλιακό δρόμο στην αρχή του λιμανιού (νότια πλευρά) και πήραμε για το ταξίδι πολύ καλή πίτσα σε φυσιολογική τιμή. Κρίμα που δεν προλάβαμε να δοκιμάσουμε και τα χειροποίητα ζυμαρικά του που φαίνονταν πολύ νόστιμα. Την επόμενη φορά που θα έρθουμε Σύρο.

Συνοψίζοντας, η Σύρος είναι ένα πανέμορφο αρχοντικό νησί που σε γεμίζει με υπέροχες εικόνες. Είναι μικρό νησί όπου δεν σε κουράζουν οι αποστάσεις ενώ διαθέτει κυριολεκτικά τα πάντα. Παραλίες η Σύρος έχει λίγες αλλά μερικές πραγματικά πανέμορφες και κάποιες παντός καιρού για να μην χάσεις καμμία ημέρα το μπάνιο σου. Από φαγητό η Σύρος δεν μας άφησε παραπονεμένους. Υπάρχουν καλές επιλογές σε όλο το νησί και για όλες τις τσέπες, αν και σε γενικές γραμμές οι τιμές ήταν λίγο τσιμπημένες. Ειδικά εάν πάτε σε περίοδο αιχμής η κράτηση τραπεζιού είναι απαραίτητη.

Για βραδινή έξοδο η Ερμούπολη με το λιμάνι, την πλατεία του Δημαρχείου και την Ανω Σύρο είναι η μοναδική επιλογή. Τα βράδια μας τα περάσαμε όλα είτε στην Ανω Σύρο είτε στην κάτω. Να πούμε εδώ ότι στην Ερμούπολη δυστυχώς υπάρχει θέμα με το παρκάρισμα, αφού οι θέσεις είναι ελάχιστες. Ευτυχώς ο Δήμος έχει διαθέσιμους μεγάλους χώρους στάθμευσης που ναι μεν βρίσκονται μέσα στη Ερμούπολη αλλά με τουλάχιστον δεκάλεπτο περπάτημα από το κέντρο και το λιμάνι. Ιδίως στο μεγάλο πάρκινγκ που βρίσκεται στον δρόμο που οδηγεί προς Ανω Σύρο (λεωφόρος Ανδρέα Παπανδρέου) είναι δύσκολο να μην βρείτε μια κενή θέση στάθμευσης. Όμως, τόσο την Ερμούπολη όσο την Ανω Σύρο, θα πρέπει οπωσδήποτε να τις επισκεφτείτε και κατά την διάρκεια της ημέρας, αφού οι εικόνες που θα αντικρύσετε είναι τελείως διαφορετικές. Επίσης, την νύχτα κάποια από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Σύρου, όπως τα μουσεία, είναι κλειστά.

Θα ξαναέρθουμε οπωσδήποτε για δικοπές στην όμορφη Σύρο, διότι τελικά σε μια εβδομάδα δεν προλάβαμε να τα δούμε όλα και έχουμε αφήσει ανοικτούς λογαριασμούς!