Τέσσερις μέρες στη Αμοργό, το νησί του απέραντου γαλάζιου. Και πράγματι, το χρώμα της θάλασσας στην Αμοργό έχει την δική του ιδιαίτερη απόχρωση που δικαιολογεί απολύτως τον τίτλο "απέραντο γαλάζιο". Φτάνουμε περίπου στις 7 το πρωί στο λιμάνι της Αιγιάλης, έχοντας ταξιδέψει μόλις μισή ώρα από την Αστυπάλαια. Τέτοια ώρα έχει πολλά σύννεφα ο ουρανός που θα διαλυθούν μόλις βγει ο ήλιος. Το πρώτο πράγμα που μας κάνει εντύπωση είναι το ορεινό του νησιού. Ψηλά επιβλητικά βουνά και δρόμοι σε μεγάλο ύψος με θέα την θάλασσα. Οι μυρωδιές από τα θυμάρι και τα υπόλοιπα βότανα της Αμοργού είναι η καλύτερη υποδοχή που θα μπορούσαμε να έχουμε. Το δεύτερο πράγμα που μας εντυπωσιάζει είναι το πλήθος των κατσικιών στην Αμοργό, σε σημείο που πρέπει συνεχώς να έχεις το νου σου στον δρόμο, ιδίως την νύχτα.



ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ:

Φτάνουμε στον ξενώνα Aqua Petra στον Αγιο Παύλο, πολύ κοντά στην Αιγιάλη. Αφήνουμε τα πράγματά μας και πάμε ολοταχώς να δούμε την Χώρα, αφού είναι ώρα που δεν θα έχει κόσμο και θα την έχουμε όλη δική μας. Μετά από ένα τεταρτάκι το πολύ οδήγηση έχουμε φτάσει στην Χώρα της Αμοργού, η οποία δεν σε εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά (τα δημόσια ουρητήρια δεν είναι και η καλύτερη πρώτη εικόνα). Όμως όταν μπεις στην Χώρα και αρχίζεις να περπατάς τα σοκάκια ξετυλίγεται μπροστά σου η μαγεία της Αμοργού! Προς το τέλος του κεντρικού δρόμου αν κάνετε αριστερά και ανεβείτε λίγο θα φτάσετε σε μια μεγάλη πλατεία με δέντρα και μερικά μαγαζάκια που προσφέρουν πρωινό, καφέ, κτλ.

Λόγω κούρασης της πρώτης ημέρας αποφασίζουμε να πάμε για μπάνιο στην παραλία της Αιγιάλης, επειδή είναι 5 λεπτά απόσταση από τον Αγιο Παύλο. Η μεγάλη στενόμακρη παραλία είναι στρωμένη με απολαυστική ανοιχτόχρωμη άμμο, ενώ και μέσα τα γαλαζοπράσινα νερά είναι ζεστά και ρηχά. Κατά μήκος της παραλίας υπάρχουν αρμυρίκια, ενώ θα βρείτε και πολλά μαγαζιά (ταβέρνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, κτλ. Το κομμάτι της παραλίας από την πλευρά του λιμανιού είναι καλύτερο, ενώ από την άλλη πλευρά είναι καλύτερα αν θέλετε ησυχία. Επειδή σιγά σιγά πέφτει πείνα, αποφασίζουμε να πεταχτούμε να πάρουμε σουβλάκια και να τα φάμε στην παραλία. Και ο Κωστάρας στην Αιγιάλη (ακριβώς απέναντι από τον φούρνο) είναι η ιδανική επιλογή. Οι βουτιές συνεχίζονται και το απόγευμα επιστροφή στο δωμάτιο.

Για βράδυ αποφασίζουμε να βγούμε - πού αλλού - στην πανέμορφη Χώρα της Αμοργού, αλλά πρώτα στάση στα Κατάπολα για να βγάλουμε εισιτήρια, καθώς το πρόγραμμα για την επόμενη μέρα έχει μονοήμερη εκδρομή στα Κουφονήσια. Τα Κατάπολα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, ένα λιμάνι με αρκετά μαγαζιά και ταβέρνες. Επιστροφή στην Χώρα, και καθώς μπαίνουμε για να χαζέψουμε σε ένα από τα συμπαθητικά μαγαζάκια μας δίνουν να δοκιμάσουμε από την ψημένη ρακή τους, η οποία ήταν λίγο δυνατή για τα γούστα μας. Το καλό είναι ότι σχεδόν το κάθε μαγαζί έχει την δική του ψημένη ρακή, οπότε αισιοδοξούμε ότι θα βρούμε να ψωνίσουμε πριν φύγουμε από την Αμοργό. Μετά από αρκετή εξερεύνηση στα γραφικά σοκάκια καθόμαστε να τσιμπίσουμε κάτι στο Τρίπορτο. Ωραία φρουτοσαλάτα με γιαούρτι και ψημένη αραβική πίτα που μοιάζει λίγο με κρέπα, και η κοπέλα ευγενέστατη. Ξανά περπάτημα στην Χώρα και πετυχαίνουμε το φημισμένο ζαχαροπλαστείο Καλλιστώ, και λέμε να δοκιμάσουμε την σοκολατόπιτα. Χαμηλές τιμές και αρκετά καλή ποιότητα, οπότε μείναμε ευχαριστημενοι. Καθώς έχουμε ξυπνήσει από τις 4:30, λέμε να μην κάτσουμε για ποτό στα υπέροχα μπαράκια Μποτίλια και Γιασεμί, και πάμε για ύπνο.



ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ:

Ξύπνημα από νωρίς για να προλάβουμε τον Σκοπελίτη που φεύγει 7:00 το πρωί από Αμοργό (Αιγιάλη) προς Κουφονήσια. Να πω εδώ ότι για Κουφονήσια συμφέρει να φύγεις από Αιγιάλη και όχι Κατάπολά, διότι για να φτάσει το καράβι από τα Κατάπολα στην Αιγιάλη θέλει περίπου 1 ώρα (7 ευρώ το άτομο), ανεβάζοντας την συνολική διάρκεια του ταξιδιού από 2,5 ώρες σε 3,5. Βέβαια από Κατάπολα έχει περισσότερα πλοία προς Κουφονήσια, κάποια εκ των οποίων κάνουν λιγότερο από ώρα για να φτάσουν, με εισιτήριο 9 ευρώ το άτομο. Με μια σύντομη στάση λοιπόν στην Δονούσα, που έχει εξίσου φανταστικές παραλίες με τα Κουφονήσια, φτάνουμε στις 9:30 στο Ανω Κουφονήσι. Με το που κατεβαίνουμε βλέπουμε τον μεγάλο χάρτη του νησιού με τις παραλίες κτλ. Μας πληροφορούν ότι υπήρχε την υψηλή περίοδο λεωφορειάκι που πήγαινε στο Πορί, λογικό διότι με τα πόδια από το λιμάνι στο Πορί είναι 45 λεπτά περίπου. Μια και δεν μπορούμε να χάσουμε τόση ώρα από την μονοήμερή μας, αποφασίζουμε να πάρουμε το καϊκάκι που φεύγει για Πορί κάθε μια ώρα, κάνοντας στάση σε όλες τις ενδιάμεσες παραλίες. Το κόστος είναι 5 ευρώ ανά άτομο (μαζί με επιστροφή), αλλά το εισιτήριο είναι ημερίσιο, δηλαδή μπορείς να μετακινείσαι κάθε ώρα από παραλία σε παραλία. Αφιξη - επιτέλους - μετά από ένα τεταρτάκι στο Πορί, την καλύτερη από τις παραλίες στα Κουφονήσια. Μεγάλη σε μήκος με απολαυστική παχιά ανοιχτή άμμο και απίθανα τιρκουάζ νερά. Υπάρχει  ένα καφέ-ταβέρνα και ένα εστιατόριο λίγο πίσω από την παραλία, ενώ ο κόσμος δεν έχει ακόμα (10:15) αρχίσει να καταφτάνει. Κάθε ώρα όμως που ξανάρχεται το καραβάκι σιγά σιγά γεμίζει η παραλία. Τα νερά πάντως είναι πεντακάθαρα και η θάλασσα πισίνα, και δεν σου κάνει καρδιά να βγεις από την θάλασσα. Επιστροφή αργά το μεσημέρι για βόλτα στην μικρή αλλά συμπαθητική Χώρα, μέχρι να πάει 4:45 για να φτάσει ο Σκοπελίτης για να μας γυρίσει στην Αμοργό. Συνεπέστατο και πάλι το πλοίο, σε αντίθεση με τα άσχημα σχόλια που γράφονται στο Ιντερνετ, και κατευθυνόμαστε προς Αμοργό. Σε 2,5 ώρες είμαστε στην Αιγιάλη και αμέσως επιστρέφουμε στο δωμάτιο. Εξαντλημένοι, αποφασίζουμε να κάτσουμε να ξεκουραστούμε και να οργανώσουμε τις 2 ημέρες που έχουμε ακόμα στην Αμοργό.

ΤΡΙΤΗ ΗΜΕΡΑ:

Το πρόγραμμα σήμερα έχει μπάνιο στην Λεβρωσσό, μια παραλία στην περιοχή της Αιγιάλης. Στο ξενοδοχείο Αιγιαλίς κάνουμε αριστερά και φτάνουμε στον μικρό χώρο στάθμευσης. Αφήνουμε το αμάξι και ξεκινάμε την πεντάλεπτη κατάβαση, περνώντας μέσα από ένα μπαράκι που επιβλέπει την παραλία, και φτάσαμε! Η Λεβρωσσός είναι μια όμορφη παραλία που έχει την ίδια άμμο και γενικά μοιάζει με την Αιγιάλη, αλλά είναι πιο μικρή, πιο γραφική και πιο ήσυχη. Γενικά πιο εναλλακτική θα έλεγα. Υπάρχει και ξύλινη εξέδρα για βουτιές στα πανέμορφα πράσινα νερά. Ένας μόνιμος κάτοικος της παραλίας, μια πάπια αρκετά εξοικειωμένη με τον κόσμο, τριγύριζε στην παραλία πηγαίνοντας από πετσέτα σε πετσέτα ζητιανεύοντας και κάνοντας πα πα πα πα. Πολύ πλάκα! Μετά από μερικές ώρες αποχαιρετάμε την φίλη μας την πάπια και ξεκινάμε το ανηφορικό μονοπάτι όπου φυτρώνει και άγρια ρίγανη! Επιστρέφουμε στο δωμάτιο για να ξεκουραστούμε λίγο προτού επισκεφτούμε την Μονή της Χοζοβιώτισσας, η οποία είναι ανοικτή 5-7 το απόγευμα και κάποιες ώρες το πρωί.

Στην κεντρική διασταύρωση της Χώρας της Αμοργού παίρνουμε τον δρόμο προς Χοζοβιώτισσα και Αγία Αννα, που βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους. Φτάνουμε στον χώρο στάθμευσης της Μονής, ο οποίος είναι περιορισμένος, και ξεκινάμε να ανεβαίνουμε τα σκαλιά τα οποία όμως δεν σε κουράζουν επειδή δεν είναι απότομα. Η Μονή Χοζοβιώτισσας είναι πολύ εντυπωσιακό θέαμα, καθώς έχει χτιστεί μέσα στον βράχο, μετά από αιώνες σκαψίματος των μοναχών, και για αυτό οι χώροι (ιδίως οι σκάλες) είναι περιορισμένοι. Φτάνουμε μετά από 10 λεπτά το πολύ περπάτημα στην είσοδο της Μονής, όπου υπάρχουν ρούχα (όπως συνηθίζεται σε μοναστήρια) για να δανειστεί όποιος δεν είναι επαρκώς ενδεδυμένος. Συνολικά υπάρχουν 2-3 μικροί χώροι, οπότε το μόνο που μπορεί να πάρει ώρα είναι οι ιστορίες που έχει προθύμως να σας διηγηθεί ο φύλακας για την ιστορία της Μονής και για την εικόνα της Χοζοβιώτισσας. Αφού χαζέψετε την απίστευτη θέα που προσφέρει η Μονή στο απέραντο γαλάζιο, θα περάσετε από το εντευκτήριο, όπου θα σας κεράσουν δική τους ψημένη ρακή και λουκουμάκι. Την καλύτερη ψημένη ρακή σε όλα την Αμοργό την ήπιαμε εδώ, καθώς δεν είναι καθόλου δυνατή οπότε ήταν ιδανική για τα γούστα μας. Κρίμα που δεν την πουλάνε...



Φεύγουμε από την Χοζοβιώτισσα και κατευθυνόμαστε προς Αγία Αννα που βρίσκεται πολύ κοντά. Πρόκειται για ένα μικρό γραφικό εκκλησάκι που επιβλέπει την εξ ίσου μικρή παραλία, η οποία ακόμα και τόσο αργά έχει λίγο κόσμο.

Αφού βγάλουμε αρκετές φωτογραφίες αποφασίζουμε να πάμε για φαγητό και λίγο πιο νότια για αλλαγή, στην φημισμένη ταβέρνα Γεωργαλίνης στο χωριό Βρούτσης. Στον δρόμο συναντάμε στην μέση του πουθενά το εστιατόριο Ανεμολίθι, με τραπέζια που έχουν εξαιρετική θέα στην θάλασσα. Τελικά φτάνουμε στην ταβέρνα στο μικρό χωριό και διαπιστώνουμε ότι οι μερίδες είναι πράγματι μεγάλες όσο λένε, κάνοντας τους διπλανούς μας να αναρωτιούνται πώς γίνεται να τους συμφέρει να έχουν τέτοιες μερίδες. Δεν αξίζει να πάρει κάποιος ορεκτικά πάντως, μόνο κυρίως και κρέας. Μετά το φαγητό επιστροφή στην Χώρα, βολτίτσα και τέλος άραγμα για ποτάκι στην Μποτίλια. Το μαγαζί αυτό έχει μια ωραία ταράτσα με μπόλικα τραπεζάκια, ωραία κοκτέιλ και καλή εξυπηρέτηση.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΗΜΕΡΑ:

Για τελευταία παραλία αφήσαμε τον περίφημο Μούρο, αλλά πρώτα στάση στην Χώρα για πρωινό. Αποφασίζουμε να κάτσουμε στη Καλλίστη που σερβίρει και πρωινό (ωραίο κλαμπ σάντουιτς). Μετά λίγο περπάτημα στην Χώρα για χώνεψη και έπειτα συνεχίσουμε προς Μούρο. Εκεί που τελειώνει ο δρόμος υπάρχει αρκετός χώρος για πάρκινγκ και η ομώνυμη ταβέρνα. Κατηφορίζουμε το σχετικά βατό μονοπάτι που οδηγεί στην παραλία και μετά από 5-6 λεπτά αντικρίζουμε τον Μούρο. Διαφέρει από τις άλλες παραλίες στην Αμοργό καθώς εδώ κυριαρχεί το γκρι χρώμα. Η παραλία έχει γκρίζο χαλίκι και βαθυγάλανα νερά, ενώ μέσα στην θάλασσα υπάρχουν μεγάλοι ογκόλιθοι που θέλουν λίγη προσοχή. Τα νερά είναι κρυστάλλινα, αλλά η παραλία δεν είναι πολύ μεγάλη και γεμίζει γρήγορα.

Είναι η τελευταία βραδιά στην Αμοργό και ακόμα δεν έχουμε επισκεφτεί τα δυο γραφικά ορεινά χωριά κοντά στην Αιγιάλη, την Λαγκάδα και τα Θολάρια. Ξεκινάμε από την Λαγκάδα, που είναι πιο μικρό χωριό με μερικά μαγαζιά κυρίως στην πάνω μεριά, εκεί που είναι το πάρκινγκ. Δεν μας τραβάει την προσοχή κάτι για φαγητό, οπότε φεύγουμε για Θολάρια μέσω Αιγιάλης (τα 2 χωριά δεν συνδέονται οδικώς). Ο δρόμος για τα Θολάρια είναι άσφαλτος αλλά δεν είναι τόσο καλός, το χωριό όμως αξίζει, καθώς είναι πιο γραφικό από την Λαγκάδα. Καθόμαστε για φαγητό στο Θαλασσινό Όνειρο ακριβώς απέναντι από την μεγάλη εκκλησία, όπου το φαγητό ήταν πραγματικά πολύ καλό, και κέρασμα στο τέλος ψημένη ρακή. Λίγο πιο πάνω είναι ο Νικόλας που φημίζεται για το γαλακτομπούρεκό του, αλλά τελικά καθόμαστε στο Σελάδι που έχει εκπληκτική θέα στο κόλπο της Αιγιάλης. Πρόκειται για ένα αξιόλογο μαγαζί με ποιοτικά πράγματα (αρκεί να μην πάρετε μιλκ σεϊκ που είναι νερουλό) που έχει και πανέμορφη εσωτερική αυλή. Για ποτό πιστεύω ότι είναι ίσως η καλύτερη επιλογή σε όλη την Αμοργό.
Δυστυχώς την επόμενη μέρα το πλοίο φεύγει νωρίς και πρέπει να πακετάρουμε, οπότε δεν μπορούμε να κάτσουμε εδώ όσο θα θέλαμε.

ΓΕΝΙΚΑ:

1. Καμμία από τις παραλίες στην Αμοργό δεν είναι οργανωμένη.

2. Προσοχή όταν σαν σερβίρουν κάπου νερό σε ποτήρι. Μερικοί βάζουν εμφιαλωμένο νερό, άλλοι όμως βάζουν νερό από αφαλάτωση που δεν είναι καθόλου ωραίο.

3. Πολύ προσοχή στα αδέσποτα κατσικάκια όταν οδηγάτε, ιδίως το βράδυ.

4. Το οδικό δίκτυο είναι γενικά πολύ καλό, αλλά ιδίως στον δρόμο Χώρας-Αιγιάλης ένα 2-3 λακκούβες που είναι όλα τα λεφτά...

5. Σίγουρα θα παρατηρήσετε πως στα σοκάκια, και στην Χώρα και στα χωριά, είναι ζωγραφισμένα κάτω λουλούδια. Όμορφο!