Η Ζάκυνθος προσφέρεται για καλοκαιρινές διακοπές για όσους δεν μπορούν τα πολύωρα ταξίδια με πλοίο, καθώς το ταξίδι από Κυλλήνη διαρκεί μόλις 1 ώρα. Λόγω αυτού αλλά και των φανταστικών παραλιών την Ζακύνθου, αποφασίσαμε να την επισκεφτούμε για μερικές ημέρες μέσα στον Ιούλιο. Πού ξέρεις, με λίγη τύχη μπορεί να δούμε και μια χελώνα καρέττα καρέττα από κοντά!

Πολλά από τα καταλύματα της Ζακύνθου βρίσκονται στα δύο γνωστά τουριστικά θέρετρα του νησιού, στον Λαγανά και στο Τσιλιβί. Ο Λαγανάς δεν αποτέλεσε καν επιλογή για εμάς, καθώς αποτελεί πόλο έλξης για νεαρούς Αγγλους που πίνουν και προκαλούν φασαρίες. Το Τσιλιβί είναι πιο ήσυχο και οικογενειακό, αλλά απέχει αρκετά από τις πανέμορφες παραλίες που βρίσκονται στον Βασιλικό, το νοτιοανατολικό πόδι της Ζακύνθου. Έτσι λοιπόν επιλέξαμε να μείνουμε στο τουριστικό Αργάσι, λίγο νότια από την πόλη της Ζακύνθου, που είναι σχετικά κοντά στις κορυφαίες παραλίες του Βασιλικού.

Για πρώτο μπάνιο αποφασίσουμε να πάμε στην παραλία Πόρτο Ζόρο (το πολύ ένα τεταρτάκι διαδρομή), που μπορεί να μην είναι η καλύτερη στον Βασιλικό, αλλά βρίσκεται σε ένα πανέμορφο καταπράσινο τοπίο. Υπάρχει πάνω στην παραλία ένα μεγάλο beach bar, αλλά υπάρχει χώρος για να βάλει κάποιος την πετσέτα του.

Μετά την θάλασσα πεταγόμαστε στην περιοχή του Βασιλικού όπου βρίσκεται η φημισμένη ταβέρνα με το παράξενο όνομα "Ο Αδελφός του Κώστα". Ο χώρος στην αυλή είναι πολύ όμορφος και το φαγητό ήταν καλό.

Το βράδυ μία από της ελάχιστες επιλογές για έξοδο είναι η πόλη της Ζακύνθου, όπου μαζεύεται σχεδόν όλο το νησί. Από το Αργάσι σε 10 μόλις λεπτά είμαστε εκεί αλλά διαπιστώνουμε πόσο δύσκολη υπόθεση είναι το παρκάρισμα. Με λίγη τύχη συνήθως βρίσκαμε κάποια θέση στην άκρη της πόλης, κοντά στον ναό του Αγίου Διονυσίου, του προστάτη του νησιού. Παλιότερα το λιμάνι μύριζε άσχημα, αλλά ευτυχώς το πρόβλημα αυτό κάποια στιγμή λύθηκε και έτσι κάνεις την βόλτα σου στο λιμάνι ευχάριστα. Περπατώντας παραλιακά προς το κέντρο της πόλης φτάνουμε στην περίφημη πλατεία Σολωμού, το κεντρικότερο σημείο της πόλης, όπου μαζεύεται όλος ο κόσμος. Εδώ αλλά και σε ολόκληρη την πόλη θα βρείτε μαγαζιά κάθε είδους.

Στη πλατεία Σολωμού βρίσκονται και μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθέατα, όπως το Μουσείο Ζακύνθου, η όμορφη Βενετσιάνικη εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Μώλου, το Δημαρχείο Ζακύνθου, η Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ζακύνθου και φυσικά το άγαλμα του εθνικού μας ποιητή. Από εδώ, πάνω στον κεντρικό δρόμο, ξεκινάει και το τουριστικό τραινάκι που αποτελεί έναν ξεκούραστο και διασκεδαστικό τρόπο να δείτε την πόλη, ιδίως για τα παιδιά. Σε ένα στενάκι πίσω από το Δημαρχείο κάνουμε στάση για παγωτό στο ζαχαροπλαστείο Νάρκισσος.

Την επόμενη μέρα αποφασίζουμε να πάμε για μπάνιο λίγο πιο μακριά, στη διάσημη παραλία Γέρακας όπου επιλέγουν πολλές θαλάσσιες χελώνες να γεννήσουν τα αυγά τους. Ευτυχώς λίγο πριν την παραλία υπάρχει άπλετος χώρος για παρκάρισμα και από μία μεγάλη σε μήκος ξύλινη ράμπα κατηφορίζουμε προς την παραλία. Από ψηλά δεν μπορείς παρά να εντυπωσιαστείς από την απέραντη αμμουδιά ενώ φαίνονται κάποια κομμάτια στο πίσω μέρος του Γέρακα όπου έχουν περιφραχτεί ώστε να μην πατήσει κάποιος τις φωλιές με τα αυγά. Οι τιμές για τις ομπρελοξαπλώστρες εδώ είναι υπερβολικές, αλλά ευτυχώς η παραλία είναι απέραντη και μπορείς να τακτοποιηθείς οπουδήποτε. Τα νερά της παραλίας είναι πράγματι ρηχά και ζεστά, κάτι αναμενόμενο αφού η καρέττα προτιμάει τέτοιου είδους παραλίες. Ο Γέρακας δεν θεωρείται άδικα η καλύτερη παραλία στην Ζάκυνθο.

Για φαγητό επιλέγουμε να πάμε στο ορεινό χωριό του Αγίου Λέοντα, όπου βρίσκεται το περίφημο ομώνυμο εστιατόριο. Ο Αγιος Λέων είναι λίγο μακριά από εμάς (περίπου 40 λεπτά), στην ανατολική πλευρά της Ζακύνθου πολύ μετά τον Λαγανά, αλλά έχουμε ακούσει όσο καλά λόγια για αυτό το μαγαζί που θα ανεχθούμε λίγη ταλαιπωρία. Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής είναι πανέμορφο με πολλή βλάστηση δίνοντάς σου την αίσθηση ότι ξαφνικά μεταφέρθηκες σε κάποιο άλλο νησί. Τελικά το φαγητό άξιζε τον κόπο και επιβεβαιώθηκε για ακόμα μία φορά ο κανόνας ότι στα ορεινά χωριά τρως καλύτερα από τα παραθαλάσσια τουριστικά μαγαζιά.

Το πρόγραμμα για το απόγευμα έχει την όμορφη Μπόχαλη, η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στην πόλη προς τον Λόφο του Στράνη (όπου αξίζει μία στάση εάν δεν έχει νυχτώσει). Η Μπόχαλη είναι ένας μικρός οικισμός χτισμένος πάνω από την πόλη της Ζακύνθου με πανοραμική θέα στην πόλη και στην θάλασσα. Σε αντίθεση με το όνομά της οι μόνες μυρωδιές που υπάρχουν εδώ είναι από τα μαγαζιά που σερβίρουν φαγητό, ποτό και γλυκό. Εμείς καθίσαμε σε ένα μαγαζί που σερβίρει φρυγανιά, το παραδοσιακό Ζακυνθινό γλυκό. Από την Μπόχαλη αξίζει να παρακολουθήσετε το ηλιοβασίλεμα. Χρειάζεται μόνο προσοχή στο παρκάρισμα, διότι ο χώρος είναι περιορισμένος και αν δεν έρθεις νωρίς δεν θα βρεις και θα αναγκαστείς να φύγεις.

Το επόμενο πρωί ξεκινάμε για την παραλία Αγιος Νικόλαος που βρίσκεται λίγο πριν τον Γέρακα. Η παραλία έχει πάρει το όνομά της από το γραφικό λευκό εξωκλήσι που δεσπόζει στην μία άκρη του κόλπου. Πρόκειται για μία μεγάλη αμμουδιά με απολαυστική ρηχή θάλασσα που μας εξέπληξε ευχάριστα, αφού αδίκως δεν είναι στις λίστα με τις πιο γνωστές Ζακυνθινές παραλίες. Ο Αγιος Νικόλαος είναι αρκετά μεγάλη παραλία που αρχικώς δεν φαίνεται αφού η παραλία συνεχίζεται πίσω από κάτι βράχια. Και εδώ ευχαριστηθήκαμε μπάνιο και τελικά οι παραλίες της Ζακύνθου τελικά αξίζουν την φήμη που έχουν.

Για φαγητό καθίσαμε στην ταβέρνα Λιθιές που είναι πολύ κοντά στην παραλία, πάνω στον κεντρικό δρόμο. Διαθέτει έναν όμορφο κήπο και καλό φαγητό, αν και τσιμπημένο στις τιμές, όπως άλλωστε παντού στην Ζάκυνθο.

Το βράδυ επίσκεψη στην πόλη, στον ναό του Αγίου Διονυσίου, τον πολιούχο της Ζακύνθου. Πρόκειται για μία εντυπωσιακή εκκλησία με εντυπωσιακές τοιχογραφίες και όμορφα ψηφιδωτά. Εδώ φιλοξενείται το ιερό σκήνωμα του αγίου σε μια αργυρόγλυπτη Λάρνακα. Επίσης λειτουργεί εκκλησιαστικό μουσείο σε ξεχωριστό κτήριο πίσω από τον ναό.

Έπειτα περάσαμε από την πλατεία του Αγίου Μάρκου όπου και εδώ υπάρχουν πολλά μαγαζιά, ενώ εδώ βρίσκεται και το μουσείο Σολωμού και επιφανών Ζακυνθινών αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Ζακύνθου. Περιλαμβάνει το Μαυσωλείο όπου φυλάσσονται τα οστά του ποιητή Διονυσίου Σολωμού, του ποιητή Ανδρέα Κάλβου και της συζύγου του. Η συλλογή του μουσείο περιλαμβάνει χειρόγραφα του εθνικού μας ποιητή, καθώς και προσωπικά του αντικείμενα όπως μελανοδοχεία, βιβλία, σημειωματάρια και άλλα. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται επίσης πορτρέτα και αντικείμενα που ανήκαν σε επιφανείς πολίτες της Ζακύνθου. Πίσω από την πλατεία του Αγίου Μάρκου δοκιμάσαμε πολύ καλό παγωτό στο Miretta Gelateria.

Ξυπνάμε και κατευθυνόμαστε προς τα βόρεια του νησιού, στο λιμανάκι του Αγίου Νικολάου από όπου ξεκινούν εκδρομικά σκάφη προς το περίφημο Ναυάγιο. Η διαδρομή δεν είναι και μικρή, αφού το Ναυάγιο βρίσκεται στην άλλη πλευρά της Ζακύνθου. Η παραλία στο Ναυάγιο είναι πραγματικά εντυπωσιακή με τα νερά να έχουν ένα απίθανο τιρκουάζ χρώμα. Δυστυχώς, καθώς όλη η δυτική πλευρά του νησιού βλέπει στο Ιόνιο, η παραλία είναι συνήθως κυματώδης. Το σκάφος μας έκανε και μία στάση στις Γαλάζιες Σπηλιές όπου είναι ωραία για μια βουτιά αλλά είναι σαφώς λιγότερο εντυπωσιακές από το Ναυάγιο.

Μετά το εντυπωσιακό Ναυάγιο πάμε για φαγητό στον Κοιλιωμένο, ένα ορεινό χωριό πριν τον Αγιο Λέοντα, του φημίζεται για τις δύο ταβέρνες του. Πριν φύγουμε από τον Κοιλιωμένο κάνουμε μια στάση για ψώνια στις Μελισσιώτισες, τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Γυναικών Κοιλιωμένου. Για απογευματινό μπάνιο (και τελευταίο στην Ζάκυνθο) πάμε στην απέραντη παραλία Καλαμάκι, που ουσιαστικά η συνέχειά της είναι η παραλία του Λαγανά, για να την δούμε και αυτή. Εμείς προτιμήσαμε να σταματήσουμε στο ύψος του ξενοδοχείο Crystal Beach Hotel που θεωρώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια αυτής της τεράστιας παραλίας.

Το βράδυ επιστρέφουμε στην περιοχή του Λαγανά αλλά όχι για την διαβόητη ξέφρενη νυχτερινή περιοχή της περιοχής. Απέναντι από την παραλία του Λαγανά υπάρχει το μικρό νησάκι του Αγίου Σώστη όπου λειτουργεί το μπαράκι Cameo. Για να φτάσεις το νησάκι πρέπει να διασχίσεις ένα γεφυράκι με σανίδες και σχοινιά.

Η Ζάκυνθος γενικά αξίζει για διακοπές επειδή έχει φανταστικές παραλίες, ιδανικές για οικογένειες με μικρά παιδιά, και είναι πολύ εύκολα προσβάσιμη μέσω Κυλλήνης. Το αρνητικό είναι οι τιμές, αφού και τα καταλύματα και τα φαγητό είναι ανεβασμένα σε σχέση με άλλα νησιά. Σίγουρα η Ζάκυνθος είναι ένα ιδιαίτερο νησί, από αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείς τουλάχιστον μία φορά.