Θέλαμε αρκετά χρόνια να επισκεφτούμε την όμορφη Ρόδο, αφού όλοι μας έλεγαν τα καλύτερα λόγια, αλλά η απόσταση συνήθως έβρισκε τον τρόπο να μας αποτρέψει (η Ρόδος είναι από τα πιο μακρινά νησιά των Δωδεκανήσων). Φέτος όμως είμασταν προετοιμασμένοι και βγάλαμε από νωρίς αεροπορικά εισιτήρια για αρχές Σεπτεμβρίου.

ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ
Μετά από 50 λεπτά περίπου πτήσης φαίνεται από το αεροπλάνο η Ρόδος, το νησί των Ιπποτών. Ευτυχώς ακριβώς έξω από το αεροδρόμιο υπάρχει λεωφορείο που πάει μέχρι την πόλη της Ρόδου, περνώντας από Ιαλυσό, με συχνά δρομολόγια. Το ξενοδοχείο μας (Ρόδος Palace) βρίσκεται στην Ιξιά, στην περιοχή της Ιαλυσού, 5 λεπτά από την πόλη με το αυτοκίνητο. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο είναι απόγευμα και συνειδητοποιούμε πως έχουμε δύο επιλογές, ή πάμε για μπάνιο στην παραλία που είναι ακριβώς μπροστά από το ξενοδοχείο ή να πάμε για βόλτα στην πόλη. Να τονίσω εδώ ότι όλες οι παραλίες στην βορειοδυτική πλευρά της Ρόδου είναι εκτεθειμένες στους ανέμους και σχεδόν πάντα έχουν κύμα, για αυτό λοιπόν λεωφορειάκι και ολοταχώς προς την παλιά πόλη της Ρόδου.

Η Παλιά Πόλη της Ρόδου είναι καταπληκτική! Περνάς τα πελώρια τείχη από μια πύλη και ξαφνικά βρίσκεσαι σε έναν μεσαιωνικό οικισμό που, ιδίως το βράδυ, σου δίνει την εντύπωση ότι θα ξεπεταχτούν από κάποια γωνία οι ιππότες με τα άλογά τους.

Η πόλη είναι αρκετά μεγάλη και ένα μεγάλο μέρος της είναι γεμάτο με μαγαζιά κάθε είδους. Όπως μπαίνουμε από την πλευρά του λιμανιού (το λεγόμενο Μανδράκι) ένα από τα πρώτα πράγματα που παρατηρούμε είναι η οδός των Ιπποτών, ένας δρόμος μισού χιλιομέτρου που οδηγεί στο παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου.

Το βράδυ η οδός των Ιπποτών δεν έχει κόσμο καθώς δεν έχει μαγαζιά, αλλά αποφασίζουμε να την περπατήσουμε. Εντελώς συμπτωματικά πετυχαίνουμε μια από τις εκδηλώσεις που διεξάγονται στον προαύλιο χώρο του παλατιού, ο οποίος είναι πολύ όμορφα φωτισμένος. Δεδομένου ότι πρέπει να προλάβουμε το τελευταίο λεωφορείο και θα περνάμε εδώ όλες μας τις βραδιές, αποφασίζουμε να αφήσουμε πίσω μας το μαγευτικό σκηνικό και να γυρίσουμε στο δωμάτιο.

ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
Η πρώτη ολόκληρη μέρα στην Ρόδο και το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να παραλάβουμε το αυτοκίνητό μας από το λιμάνι, το οποίο ταξίδεψε όλο το βράδυ και φτάνει με το πρωινό πλοίο. Μετά από αρκετό περπάτημα φτάνουμε στο πιο μακρινό σημείο του λιμανιού όπου αράζουν τα μεγάλα πλοία της γραμμής και παραλαμβάνουμε το αμαξάκι μας, πολύτιμος φίλος για τις διακοπές στην Ρόδο.

Το πρώτο μας μπάνιο στην Ρόδο είναι στην διάσημη παραλία του Αντονι Κουίν, στην ανατολική πλευρά του νησιού. Βασικά όλες οι αξιόλογες παραλίες προς τα εκεί βρίσκονται, σε μια σειρά. Το οδικό δίκτυο είναι πάρα πολύ καλό, αφού η Ρόδος είναι μεγάλο και σύγχρονο νησί που δεν της λείπει τίποτα. Βγαίνουμε από τον κεντρικό δρόμο στην έξοδο προς Λαδικό και Άντονι Κουίν, και σε ελάχιστα λεπτά είμαστε στην παραλία. Μόνο που έκπληκτοι διαπιστώνουμε πως δεν πρόκειται για παραλία, αλλά για μια τσιμεντένια εξέδρα - μάλιστα οργανωμένη με ξαπλώστρες και ομπρέλες - από όπου κάνεις βουτιές στην θάλασσα.

Ευτυχώς η μικρή αμμουδερή παραλία του Λαδικού βρίσκεται ακριβώς απέναντι, σε έναν πολύ γραφικό κολπίσκο με μεγάλα βράχια μέσα στην θάλασσα. Και το Λαδικό είναι οργανωμένη παραλία ενώ υπάρχει και ταβέρνα. Τα νερά είναι ρηχά και ζεστά, και το μπάνιο εδώ είναι σκέτη απόλαυση.


Το βράδυ φυσικά έξοδος στην Παλαιά Πόλη της Ρόδου! Παρόλο που είναι αρχές Σεπτεμβρίου οι δρόμοι είναι γεμάτοι, ενώ στην οδό Σωκράτους (ο κεντρικότερος δρόμος της Παλαιάς Πόλης), γίνεται χαμός. Υπάρχουν μαγαζιά με ότι εμπόρευμα μπορείτε να φανταστείτε, αλλά οι τιμές είναι συνήθως τσιμπημένες, καθώς στοχεύουν στους τουρίστες. Ενδεικτικά βρήκαμε θυμαρίσιο μέλι το κιλό πάνω από 20 ευρώ...

ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ

Σήμερα λέμε να συνδυάσουμε την παραλία με το αξιοθέατο και έτσι κατευθυνόμαστε προς την Τσαμπίκα. Πρώτη στάση η εκκλησία της Παναγίας Τσαμπίκας στην κορυφή του βουνού. Αφήνουμε το αυτοκίνητο στο τέλος του δρόμου και ξεκινάμε να ανεβαίνουμε τα 300 σκαλιά που οδηγούν στο εκκλησάκι. Ευτυχώς έχει πολύ πράσινο η διαδρομή καθώς η σκιά των δέντρων είναι πολύτιμη. Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα σε ένα από τα παγκάκια φτάνουμε στην κορυφή, με την πανοραμική θέα στην ομώνυμη παραλία της Τσαμπίκας να είναι το πρώτο πράγμα που βλέπεις.

Το εκκλησάκι είναι μικρό και λιτό, ανάβουμε ένα κεράκι και η προσοχή μας πέφτει στα κέρινα μωρά που φέρνουν ως τάμα οι γυναίκες που θέλουν να κάνουν παιδί.

Η εικόνα δεν βρίσκεται όμως εδώ, φυλάσσεται στην κάτω εκκλησία.

Μετά από μια τέτοια διαδρομή μέσα στην ζέστη το καλύτερο είναι μια βουτιά στην θάλασσα, κατηφορίζουμε λοιπόν προς την παραλία Τσαμπίκα που ήδη είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε από ψηλά. Πραγματικά νομίζω πως η Τσαμπίκα είναι η καλύτερη από όλες τις παραλίες στην Ρόδο. Πρόκειται για μία τεράστια αμμουδιά με υπέροχα ζεστά νερά, σε ένα όμορφο τοπίο.


Επιστροφή στο δωμάτιο, φαγητό στο ξενοδοχείο και μετά πού αλλού για βράδυ; Φυσικά στην Παλαιά Πόλη! Ανακαλύπτουμε την Πλατεία Αρίωνος που βρίσκονται μαζεμένα τα μπαράκια όπου συχνάζουν οι Έλληνες, και καθόμαστε για ένα ποτό στο Mosaic. Η πλατεία αυτή είναι γεμάτη ζωή, με δυνατή μουσική, ακόμα και αργά το βράδυ όταν όλη η υπόλοιπη πόλη έχει αδειάσει.

ΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ
Σήμερα το πρόγραμμα έχει μονοήμερη εκδρομή στην Σύμη! Όντας στο πόδι από τα χαράματα, μετά το δείπνο μας αποφασίζουμε να αναβάλουμε την βραδινή μας έξοδο στην πόλη για την επόμενη ημέρα.

ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ
Δεν μας έχουν μείνει ακόμα πολλές ημέρες στην Ρόδο, αντιθέτως όμως τα πράγματα που έχουμε ακόμα να δούμε είναι πολλά. Κατευθυνόμαστε λοιπόν προς τις Επτά Πηγές αλλά στον δρόμο διαπιστώνουμε ότι είμαστε πολύ κοντά στην Φιλέρημο, όπου αποφασίζουμε να κάνουμε μια στάση. Εδώ τα αξιοθέατα είναι δύο. Ένας τεράστιος σταυρός στον οποίο οδηγεί ένας όμορφος δρόμος με δύο παράλληλες σειρές από πανύψηλα δέντρα. Κατά μήκος του δρόμου υπάρχουν δώδεκα πέτρινες στήλες που φιλοξενούν ισάριθμες χαλκογραφίες με τα πάθη του Χριστού. Ο σταυρός στο τέλος του μονοπατιού δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά η θέα στην γύρω περιοχή είναι υπέροχη. Το δεύτερο και σημαντικότερο αξιοθέατο είναι ο ναός της Παναγίας της Φιλερήμου (κάπως έτσι θα ήταν και η Παναγία του Μπούργκου αν είχε διασωθεί ανέπαφη), ένας ναός εκπληκτικής ομορφιάς γοτθικού ρυθμού.

Αρκετό ενδιαφέρον έχει και η πετρόκτιστη Μονή με τον προαύλιο χώρο.

Οι Επτά Πηγές είναι ένα πολύ όμορφο καταπράσινο τοπίο με τρεχούμενα νερά, όπου υπάρχουν αρκετά πράγματα για να δει κανείς. Για αρχή πάμε στο περίφημο τούνελ, το οποίο είναι αρκετά μεγάλο σε μήκος, και οδηγεί υπογείως στην άλλη πλευρά του δρόμου. Ίσως κάποτε η διάβαση του σκοτεινού τούνελ να ήταν πιο συναρπαστική εμπειρία, αλλά πλέον όλοι ενεργοποιούν τους φακούς στα κινητά και βλέπεις σχεδόν τα πάντα. Το τούνελ είναι τόσο στενό που όλοι πρέπει να βαδίζουν σε μια σειρά ενώ τα πόδια σου είναι μέσα στο παγωμένο νερό, κατά τα άλλα δεν κινδυνεύεις να βραχείς. Κοντά στην έξοδο του τούνελ βρίσκεται ένας μικρός καταρράκτης που αξίζει να επισκεφτείτε. Επιστρέφουμε προς την είσοδο του τούνελ για να δούμε τις Επτά Πηγές. Στο ποταμάκι υπάρχουν πολλές χήνες, ενώ τριγύρω υπάρχουν και μερικά παγώνια. Πολύς κόσμος κάθεται στο αναψυκτήριο για καφέ ή φαγητό, για να απολαύσει με την ησυχία του το τοπίο.

Περπατώντας μπορείτε να δείτε μια μια τις Επτά Πηγές που είναι αριθμημένες, αλλά για να τις δεις όλες χρειάζεται αρκετό περπάτημα, για αυτό περιοριστήκαμε στις κοντινές. Φεύγοντας ρίχνουμε μια ματιά στο πωλητήριο, όπου εκτός από τα διάφορα αναμνηστικά μπορείτε να δείτε και έναν ζωντανό πύθωνα που έχουν σε γυάλινο κλουβί.

Κατευθυνόμαστε προς την παραλία Τραγανού που βρίσκεται σε σειρά με τις υπόλοιπες μεγάλες παραλίες τις Ρόδου. Με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι πλέον η παραλία έχει αλλάξει ελαφρώς όνομα και τώρα λέγεται Τραουνού (σε μια από τις τεμπέλες είναι ορατή η επέμβαση που έγινε για να αλλάξουν τα δύο γράμματα). Αλλά τι σημασία έχει το όνομα όταν καταλήγεις σε μια όμορφη βοτσαλωτή παραλία;


ΗΜΕΡΑ ΕΚΤΗ
Προτελευταία ημέρα στην Ρόδο και δεν έχουμε δει ακόμα ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του νησιού, την Κοιλάδα με τις Πεταλούδες.

Πηγαίνουμε και εμείς λοιπόν αμέριμνοι να περπατήσουμε την κοιλάδα του ενός χιλιομέτρου για να δούμε τις πεταλούδες, αλλά διαπιστώνουμε ότι η κοιλάδα είναι ανηφορική, καθώς ξεκινάς από την βάση και συνεχώς ανεβαίνεις σκαλιά. Ειδικά το δεύτερο μέρος είναι ακόμα πιο ανηφορικό, για αυτό καλύτερα είναι να ανέβει κάποιος στην κορυφή (στην εκκλησία της Παναγίας Καλόπετρας) και από εκεί να διασχίσει την κοιλάδα κατεβαίνοντας. Το καταπράσινο τοπίο είναι πανέμορφο με τρεχούμενα νερά και τις χιλιάδες πεταλούδες να καλύπτουν ολόκληρους κορμούς δέντρων. Οι πεταλούδες είναι όλες ίδιες μεταξύ τους χωρίς έντονα χρώματα, εγώ προσωπικά περίμενα να δω κάτι διαφορετικό (πιο πολύχρωμο), αλλά και πάλι αξίζει τον κόπο. Υπάρχουν σημεία στην διαδρομή όπου μπορείτε να κάνετε μια στάση και να καθίσετε στα παγκάκια, ενώ στο τέρμα του πρώτου και του δεύτερου μέρους υπάρχουν αναψυκτήρια.

Έχοντας δει τις πεταλούδες λέμε να πάμε στο διαβόητο Φαληράκι για μπάνιο. Αυτό που μας εντυπωσίασε στην διαδρομή προς την παραλία είναι τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα της περιοχής, τομέα στον οποίο έρχεται δεύτερη μόνο σε σχέση με την Ιαλυσό. Η παραλία στο Φαληράκι είναι μια απέραντη αμμουδιά, αλλά μας φάνηκε λίγο βρώμικη, σαν εγκαταλελειμμένη. Ευτυχώς όμως λίγο πιο πέρα είναι η εξίσου μεγάλη παραλία της Αφάντου.

Η Αφάντου είναι οργανωμένη σε ελάχιστα σποραδικά σημεία και για αυτό την προτιμούν οι ντόπιοι.

ΗΜΕΡΑ ΕΒΔΟΜΗ
Ήρθε η ώρα να πάμε λίγο πιο νότια στην Ρόδο, για να επισκεφτούμε την Λίνδο. Από την Πόλη της Ρόδου η Λίνδος απέχει λιγότερο από 1 ώρα, διότι μπορεί τα χιλιόμετρα να είναι πολλά αλλά ο δρόμος είναι πολύ καλός και μια ευθεία. Εδώ το καλύτερο είναι να αφήσεις το αυτοκίνητο κάπου στον κεντρικό δρόμο και να περπατήσεις, αλλιώς μπλέκεις άσχημα καθώς γίνεται χαμός από κόσμο. Για να φτάσεις στην ακρόπολη της Λίνδου περνάς μέσα από τον οικισμό, ο οποίος έχει έντονο κυκλαδίτικο στυλ, και είναι γεμάτος μαγαζιά. Εδώ υπάρχουν και γαϊδουράκια που με 4 ευρώ σε ανεβάσουν μέχρι ένα σημείο. Η ακρόπολη της Λίνδου είναι πανέμορφο θέαμα, αλλά επειδή υπάρχει ελάχιστη σκιά προτιμήστε να έρθετε νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα.


Μετά από την ακρόπολη της Λίνδου μια βουτιά στις γειτονικές παραλίες είναι ότι πρέπει. Πρώτη στάση ο Αγιος Παύλος, που όμως έχει καταληφθεί πλήρως από ομπρέλες και ξαπλώστρες, σε σημείο που κυριολεκτικά δεν έχει μείνει χώρος να βάλεις την πετσέτα σου.

Ο κόλπος είναι πολύ γραφικός και τελείως απάνεμος, αφού συνδέεται με την θάλασσα με ένα στενό το πολύ 20 μέτρων. Στο άκρο της παραλίας βρίσκεται το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, ενώ στο άλλο άκρο υπάρχει ένα όχι ιδιαίτερα οικονομικό εστιατόριο. Στην κεντρική παραλία της Λίνδου τα πράγματα είναι σαφώς λιγότερα στριμωγμένα, οπότε μεταφερόμαστε μετά από λίγο εκεί.

Η παραλία διαθέτει άμμο και ρηχά ζεστά νερά, ενώ είναι πλήρως οργανωμένη.

Το βράδυ αποφασίζουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό και πάμε για βραδινή έξοδο στις Πηγές της Καλλιθέας.

Οι Πηγές Καλλιθέας είναι ένα καταπληκτικό μέρος για ποτό, μακράν το καλύτερο στην Ρόδο αν εξαιρέσεις ίσως την Παλαιά Πόλη. Αξίζει να τις επισκεφτείτε και ως αξιοθέατο οποιαδήποτε ώρα, ενώ κατά την διάρκεια της ημέρας μπορείτε να κάνετε και μπάνιο στις δύο παραλίες που βρίσκονται εδώ.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1. Η Ρόδος είναι προσβάσιμη με πλοίο και αεροπλάνο, αλλά καθώς το πλοίο από τον Πειραιά κάνει τουλάχιστον 13 ώρες να φτάσει, το αεροπλάνο είναι μονόδρομος. Ιδίως εφόσον, αν κλείσεις αρκετά νωρίς, το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου είναι σχεδόν το ίδιο με αυτό του πλοίου. Φυσικά η Ρόδος απαιτεί αυτοκίνητο, συνεπώς ή θα το στείλετε με το πλοίο ή θα νοικιάσετε στο νησί, εκτός αν σκοπεύετε να μείνετε στην περιοχή του ξενοδοχείου και να πηγαίνετε στην πόλη με το λεωφορείο.
2. Η οδική σήμανση της Ρόδου δεν είναι καθόλου καλή. Εάν δεν πάτε παραλιακά είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα μπερδευτείτε, ειδικά στην διαδρομή από τα ανατολικά παράλια προς Ιξιά, εκτός εάν περάσετε μέσα από την πόλη.
3. Το θέμα της στάθμευσης για να πας στην παλιά πόλη της Ρόδου είναι μια πονεμένη ιστορία. Οι περισσότερες θέσεις που βρίσκονται τριγύρω είναι με πληρωμή κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, από τις 9 το πρωί εως τις 2:30 το μεσημέρι και από τις 5 το απόγευμα μέχρι τις 9 το βράδυ. Τις υπόλοιπες ώρες είναι δωρεάν.