Η Πάτμος είναι ένα όμορφο νησί που αξίζει να επισκεφτείς αλλά έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα, την δύσκολη πρόσβαση. Αεροδρόμιο δεν υπάρχει (κάτι που έχει και τα θετικά του, αφού έτσι η Πάτμος συγκεντρώνει πιο ποιοτικό τουρισμό) και τα ακτοπλοϊκά δρομολόγια δεν είναι καθόλου καλά, αφού τα πλοία φτάνουν σε μεταμεσονύκτιες ώρες. Φέτος όμως πήγαμε στην Πάτμο από την Ρόδο, οπότε φτάσαμε στο νησί σε λογική ώρα (μεσημέρι). Το γρήγορο πλοίο της Δωδεκάνησος Seaways φτάνει γρήγορα παρόλο που σταματάει σε 5-6 νησιά ενδιάμεσα, όμως αν έχει κύμα χρειάζεται γερό στομάχι.
ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ
Φτάνοντας στην Πάτμο διαπιστώνεις ότι έχει κάτι το ιδιαίτερο. Είναι μικρό νησί, με λίγη βλάστηση, αρκετή ησυχία και μια ασυνήθιστη αίσθηση γαλήνης. Η Πάτμος δεν σε κουράζει καθόλου επειδή δεν έχει μεγάλες αποστάσεις. Οι περισσότεροι επιλέγουν να μείνουν στην Σκάλα, το λιμάνι της Πάτμου και ο βασικός οικισμός του νησιού. Εμείς όμως μείναμε λίγο πιο πέρα στο παραθαλάσσιο χωριό Γρίκος, ενώ ο ομώνυμος κόλπος φημίζεται για την γραφικότητά του.
Το ξενοδοχείο μας, το Πάτμος Ακτις, βρίσκεται ακριβώς μπροστά από την παραλία. Ρίχνουμε έναν υπνάκο στο δωμάτιο και το απόγευμα πάμε για μπάνιο στην παραλία του Γρίκου που είναι μπροστά στα πόδια μας. Παρόλο που οι παραλίες τις Πάτμου είναι όμορφες, δεν προσφέρονται για μπάνιο, έτσι και ο Γρίκος. Τα νερά είναι απίθανα αλλά ο βυθός είναι γεμάτος με φύκια, κάτι που σε απωθεί κάπως. Επιπλέον, το μεγαλύτερο μέρος της παραλίας δεν είναι άμμος, ούτε καν βότσαλο, αλλά περισσότερο χαλίκι με χώμα.
Το πρώτο βράδυ στην Πάτμο αποφασίζουμε να επισκεφτούμε την ορεινή Χώρα, για την οποία έχουμε διαβάσει καλά σχόλια.
Σε λίγα μόλις λεπτά φτάνουμε στο σημείο που τελειώνει ο δρόμος, παρκάρουμε και αρχίζουμε να περπατάμε στα κάτασπρα στενάκια. Τα μαγαζιά είναι λίγα, και λόγω εποχής (αρχές Σεπτεμβρίου) είναι ακόμα λιγότερα. Πάντως μας ενημέρωσαν ότι τον Αύγουστο στην Χώρα (όπως και σε όλη την Πάτμο) γίνεται χαμός από κόσμο, σε σημείο που δεν βρίσκεις να κάτσεις για ποτό. Στην κορυφή βρίσκεται το πασίγνωστο καστρομονάστηρο του Αγίου Ιωάννη, αλλά λέμε να το αφήσουμε για κάποιο πρωινό, ώστε να είναι ανοικτό για να μπορούμε να το δούμε και από μέσα.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ
Μετά το πρωινό (το οποίο στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο είναι πραγματικά εξαιρετικό) παίρνουμε το αμάξι και κατευθυνόμαστε στην παραλία Λιβάδι Γερανού, καθώς έχουμε συμπεράνει - βάσει των οδηγών - ότι είναι μια από τις καλύτερες παραλίες στην Πάτμο. Πράγματι, το Λιβάδι Γερανού είναι πολύ καλύτερη επιλογή για μπάνιο από τον Γρίκο, ενώ είναι εξ ίσου γραφική παραλία, καθώς απέναντι υπάρχει και ένα νησάκι με ένα μικρό εκκλησάκι. Κατά μήκος της ακτής υπάρχουν πολλά αρμυρίκια, ενώ στην αρχή της παραλίας υπάρχει και μια ταβέρνα (κάτι που είναι συχνό στις περισσότερες παραλίες της Πάτμου). Προσοχή στις σφήκες, σε περίπτωση που κάτσετε κάτω από τα δέντρα.
Τελικά, τουλάχιστον τον Σεπτέμβριο, ο περισσότερος κόσμος μαζεύεται στην Σκάλα, για αυτό λέμε να κάνουμε εκεί την βραδινή μας βόλτα. Για φαγητό καθόμαστε στην ψαροταβέρνα Τρεχαντήρι για την οποία έχουμε διαβάσει τα καλύτερα σχόλια. Η ποικιλία ψητών ψαριών με 9 ευρώ αξίζει πραγματικά, καθώς αποτελείται από 4 ψάρια μεσαίου μεγέθους. Πραγματικά ωραία ψημένο το ψάρι, απλώς φροντίστε να έχει σκοτεινιάσει όταν πάτε, αλλιώς μαζεύονται σφήκες. Η βόλτα στην Σκάλα αξίζει πολύ, αν και δεν είναι μεγάλη σε μήκος, αλλά έχει όμορφα μαγαζάκια και γραφικά σοκάκια.
ΤΡΙΤΗ ΗΜΕΡΑ
Σήμερα το πρόγραμμα έχει ανάβαση στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη, το σημαντικότερο αξιοθέατο της Πάτμου, που βρίσκεται στην κορυφή της Χώρας.
Το θέαμα είναι εντυπωσιακό και οι φωτογραφικές μηχανές παίρνουν φωτιά. Τι να πρωτοθαυμάσεις; Τα επιβλητικά τείχη, την αρχιτεκτονική, τα γλυπτά, τις εικόνες ή την μαγευτική θέα; Φεύγοντας από το Μοναστήρι, κατηφορίζουμε προς το Σπήλαιο της Αποκάλυψης. Μόνο δέος και κατάνυξη μπορείς να νιώσεις σε αυτόν τον μικρό χώρο που είναι κρυμμένος στα σπλάχνα του βράχου. Ο ιερέας εδώ διηγείται με υπομονή την ιστορία του σπηλαίου σε όλους τους επισκέπτες, κάνοντας μια άτυπη ξενάγηση του χώρου. Φωτογραφίες εδώ δεν επιτρέπονται δυστυχώς.
Για μπάνιο λέμε να πάμε στην παραλία Λάμπη που φημίζεται για τα πολύχρωμα βότσαλά της. Σε λίγη ώρα, αφού έχουμε περάσει από όλες τις υπόλοιπες παραλίες της διαδρομής, φτάνουμε στην Λάμπη, μόνο και μόνο για να απογοητευτούμε. Πρώτον η Λάμπη είναι βορεινή παραλία και συνεπώς πλήρως ακατάλληλη για ημέρες που φυσάει έστω και λίγο. Δεύτερον τα περίφημα μεγάλα βότσαλα δεν είναι και κάτι ιδιαίτερο.
Παίρνουμε λοιπόν τον δρόμο της επιστροφής και σταματάμε στην παραλία Αγριο Λιβάδι που είναι πολύ πιο προστατευμένη από τον βοριά. Το δεξιό κομμάτι της παραλίας είναι οργανωμένο με ομπρέλες και ξαπλώστρες. Τα νερά είναι ζεστά και ρηχά, ενώ η παραλία είναι στρωμένη με άμμο και ψιλό βοτσαλάκι.
ΤΕΤΑΡΤΗ ΗΜΕΡΑ
Το πλοίο φεύγει βράδυ, συνεπώς υπάρχει αρκετός χρόνος για εξερεύνηση. Για αρχή αποφασίζουμε να κάνουμε μια γρήγορη επίσκεψη σε ένα κοντινό γυναικείο μοναστήρι, την Μονή Ευαγγελισμού και δεν το μετανιώνουμε. Ο χώρος είναι πραγματικά εντυπωσιακός. Τόσο το πράσινο όσο και τα πετρόκτιστα κτήρια είναι πανέμορφα, ενώ οι μοναχές είναι ευγενέστατες και φιλόξενες.
Όλο το υπόλοιπο της ώρας, μέχρι την αναχώρηση, θα το περάσουμε στην ηλιόλουστη Χώρα. Η γραφική Χώρα προσφέρεται για περπάτημα και για φωτογραφίες. Εδώ υπάρχουν και δύο λαογραφικά μουσεία, το Αρχοντικό Σημαντήρη και το Μουσείο Νικολαϊδη. Και τα δύο είναι παλιά αρχοντικά σπίτια, αλλά το Αρχοντικό Σημαντήρη είναι ακόμα κατοικίσιμο (και υπερβολικά φορτωμένο), με την ηλικιωμένη ιδιοκτήτρια να μην σας αφήνει στιγμή χωρίς να σας διηγηθεί τα πάντα.
Το Μουσείο Νικολαϊδη είναι πολύ πιο εντυπωσιακό και μεγάλο, και ανήκει τον Δήμο. Πραγματικά θα χάσετε εάν δεν το επισκεφτείτε.
Περιμένοντας στην Σκάλα να έρθει το πλοίο, βλέπουμε το Κέντρο Ορθόδοξου Πολιτισμού. Είμαστε τυχεροί, καθώς εκείνη την ώρα προβαλλόταν ένα ντοκιμαντέρ για την Πάτμο.
Ήρθε και η ώρα της επιστροφής στον Πειραιά και πρέπει να αποχαιρετήσουμε το όμορφο νησάκι. Σίγουρα όμως είναι από τους προορισμούς που θα ξαναέρθουμε, την επόμενη φορά όμως τέλη Αυγούστου για να το δούμε και με κόσμο.
Διαβάστε τα νέα μας
