Η Θάσος, ένα από τα πιο πράσινα και όμορφα νησιά του Αιγαίου, είναι ιδανικός προορισμός για διακοπές που συνδυάζουν απίθανες παραλίες, πολύ πράσινο, γραφικά ορεινά χωριά και πλούσια ιστορία. Βρίσκεται στη βόρεια Ελλάδα, απέναντι από την Καβάλα, και είναι προσβάσιμη από το λιμάνι της Καβάλας ή το λιμάνι της Κεραμωτής.

Τα ακριβά ακτοπλοϊκά εισιτήρια κάνουν την Θάσο, παρά την μεγάλη απόσταση από την Αθήνα, πιο ενδιαφέρουσα επιλογή από ποτέ. Έτσι λοιπόν και εμείς, μετά από δύο στάσεις σε Αμπελάκια Λάρισας και Καβάλα, φτάσαμε στην Θάσο, το σμαραγδένιο νησί. Όπως διαπιστώσαμε και εμείς οι ίδιοι το προσωνύμιο αυτό δεν αποτελεί υπερβολή αφού, χάρη στην πλούσια βλάστηση, τα νερά της είναι γαλαζοπράσινα.

Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι από Καβάλα όλα τα πλοία κάνουν μία ώρα και ένα τέταρτο για να φτάσουν Θάσο. Όλα; Όλα εκτός από ένα που αντιστέκεται σθεναρά στον εκσυγχρονισμό, το σαπιοκάραβο "Νικητής" το οποίο θα έπρεπε να έχει αποσυρθεί προ πολλού αφού κάνει κοντά 2 ώρες να φτάσει με αποτέλεσμα πάντοτε να ξεκινάει καθυστερημένο και να φτάνει ακόμα πιο καθυστερημένο. Φτάσαμε στον Πρίνο (αφού το πλοίο από Καβάλα σε αφήνει στον Πρίνο ενώ το πλοίο από Κεραμωτή σε αφήνει στον Λιμένα) και πλησιάζοντας το λιμάνι δύο πράγματα μας έκαναν εντύπωση, πόσο πράσινο και πόσο ορεινό νησί είναι η Θάσος.

Το οδικό δίκτυο της Θάσου είναι σε καλή κατάσταση και αν εξαιρέσεις το ανατολικό κομμάτι δεν έχει πολλές στροφές. Μία ιδιαιτερότητα της Θάσου, όντας ορεινό νησί, είναι πως για να πας από την μία άκρη του νησιού στην άλλη θα πρέπει να πας κυκλικά, παράλληλα με την ακτή. Δεν υπάρχει δρόμος που να διασχίζει το νησί περνώντας από το κέντρο. Παρόλο αυτά δεν μας πήρε πολύ ώρα να φτάσουμε στην Χρυσή Ακτή όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο μας. Η Χρυσή Ακτή είναι μία καλή επιλογή αφού δεν απέχει πολύ από τον Λιμένα (την πρωτεύουσα της Θάσου), διαθέτει μια απέραντη πανέμορφη παραλία κατάλληλη για οικογένειες με παιδιά, και βρίσκεται ακριβώς κάτω από το πανέμορφο ορεινό χωριό Παναγιά.

Αφήνουμε τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο και το πρώτο πράγμα που κάνουμε, φυσικά, είναι να δούμε την παραλία και να βουτήξουμε. Όλη αυτή η περιοχή λέγεται Σκάλα Παναγιάς, αφού βρίσκεται κάτω από το χωριό Παναγιά. Ενώ πρόκειται για μία παραλία, υπάρχει η Χρυσή Ακτή που είναι το νότιο τμήμα και η Χρυσή Αμμουδιά που είναι το βόρειο, ενώ ενδιάμεσα υπάρχουν βράχια σε ένα σημείο. Το κομμάτι της Χρυσής Αμμουδιάς είναι η Σκάλα Παναγιάς (αφού βρίσκεται κάτω από την Παναγιά) και το κομμάτι της Χρυσής Ακτής είναι η Σκάλα Ποταμιάς (αφού είναι κάτω από τον οικισμό της Ποταμιάς. Παρεμπιπτόντως, όπως και σε άλλα νησιά, η Σκάλα ενός οικισμού είναι το παραλιακό κομμάτι του. Για αυτό πολλές παραθαλάσσιες περιοχές στην Θάσο λέγονται Σκάλα (Σκάλα Ραχωνίου, Σκάλα Μαριών, και άλλα).

Η Χρυσή Αμμουδιά είναι καλύτερη και μεγαλύτερη παραλία, για αυτό και μαζεύει τον περισσότερο κόσμο. Η Χρυσή Ακτή όμως είναι πιο απάνεμη χάρη στον κυματοθραύστη ενώ το βράδυ είναι το φωτισμένο κομμάτι με τα μαγαζιά και όλη την ζωή. Έτσι από το ξενοδοχείο μας στην Χρυσή Ακτή παίρνουμε το αυτοκίνητο, λόγω της απόστασης, και παρκάρουμε πάνω στον κεντρικό δρόμο ακριβώς πίσω από την πανέμορφη παραλία της Χρυσής Αμμουδιάς. Όπως λέει και το όνομά της, η Χρυσή Αμμουδιά έχει υπέροχη ψιλή άμμο σαν πούδρα, ρηχά νερά ιδανικά για οικογένειες με μικρά παιδιά και πανεύκολη πρόσβαση. Ό,τι ακριβώς πρέπει για πρώτο μπάνιο στην Θάσο. Φυσικά πάνω στην παραλία και τριγύρω μπορείς να βρεις κυριολεκτικά οτιδήποτε.

Το βράδυ, αφού έχουμε ξεκουραστεί στο δωμάτιο κάνουμε μία πρώτη αναγνωριστική βόλτα στον παραλιακό δρόμο της Χρυσής Ακτής που έχει πολλά μαγαζιά και πολύ κόσμο που κάνει την βόλτα του. Αρκετά μεγάλη περατζάδα και μάλιστα υπάρχει ένα τουριστικό τραινάκι μέχρι αργά το βράδυ που κάνει όλο το παραλιακό κομμάτι.

Το επόμενο πρωί, έχοντας ξεκουραστεί, ξεκινάμε προς την νότια Θάσο με προορισμό την παραλία Παράδεισο. Ο Παράδεισος είναι όνομα και πράγμα, με μοναδικό πρόβλημα την κάπως δύσκολη πρόσβαση, αφού για να φτάσεις πρέπει είτε να κατέβεις με το αυτοκίνητο έναν στενό χωματόδρομο με κίνδυνο να πετύχεις όχημα που ανεβαίνει ή να αφήσεις το αυτοκίνητο πάνω στον κεντρικό δρόμο και να κατέβεις με τα πόδια. Η απόσταση δεν ήταν μεγάλη και έτσι κατεβήκαμε με τα πόδια. Η παραδεισένια παραλία βρίσκεται και σε ένα εξίσου παραδεισένιο τοπίο, αφού τριγύρω βλέπεις μόνο καταπράσινα βουνά. Η ίδια η παραλία είναι αρκετά μεγάλη σε μέγεθος με ρηχά νερά που αργούν πολύ να βαθύνουν, καθιστώντας την έτσι ιδανική για οικογένειες με μικρά παιδιά. Πάνω στην παραλία λειτουργούν και beach bar, αλλά ευτυχώς υπάρχει αρκετός ελεύθερος χώρος.

Για φαγητό αποφασίσαμε να πάμε στον Λιμένα που δεν είναι μακριά. Ο Λιμένας, η αλλιώς Θάσος, είναι η πρωτεύουσα και κύριο λιμάνι του νησιού. Εκεί μπορείτε να βρείτε μαγαζιά κάθε είδους, άφθονα τουριστικά, νυχτερινή ζωή και πάρα πολύ κόσμο. Περπατώντας σε διάφορα σημεία του Λιμένα θα δείτε αρχαία, ενώ εδώ βρίσκεται και το αρχαιολογικό μουσείου της Θάσου. Στον κεντρικό πεζόδρομο που πάει παράλληλα με το λιμάνι γίνεται πραγματικά χαμός και το βράδυ σχεδόν δεν μπορείς να περπατήσεις. Ευτυχώς κατά την διάρκεια της ημέρας τα πράγματα είναι πολύ πιο ήσυχα. Καθόμαστε στο γωνιακό εστιατόριο 1905 που έχει πολύ καλό φαγητό και ευγενικό προσωπικό.

Μετά το φαγητό επισκεφτήκαμε το αξιόλογο Αρχαιολογικό Μουσείο Θάσου που φιλοξενεί μία μεγάλη και ενδιαφέρουσα συλλογή από ευρήματα που έχουν βρεθεί σε ολόκληρη την Θάσο. Βρίσκεται στο τέλος του πεζόδρομου ενώ ακριβώς δίπλα από το μουσείο βρίσκεται η Αρχαία Αγορά Θάσου, ένας όμορφος αρχαιολογικός χώρος που αξίζει να επισκεφτεί όποιος φτάσει μέχρι εδώ. Η Αρχαία Αγορά ήταν το πολιτικό και εμπορικό κέντρο της αρχαίας πόλης και περιλαμβάνει ερείπια από ναούς, στοές και δημόσια κτίρια. Είναι πολύ θετικό ότι το μουσείο είναι ανοικτό μέχρι τις 19:00 το απόγευμα, αφού έτσι ο κόσμος προλαβαίνει να το επισκεφτεί χωρίς να χάσει το μπάνιο του.

Καθώς ήταν τέλη Αυγούστου είχε ήδη αρχίσει να δύει ο ήλιος και κατά συνέπεια να μαζεύεται ο κόσμος. Μετά από λίγη ώρα δεν υπήρχε καθόλου διαθέσιμος χώρος στάθμευσης και κάποιος μπορούσε να αφήσει το αμάξι του μακριά από το λιμάνι. Το καλύτερο σημείο είναι κοντά στην Πύλη του Δία και της Ήρας, που έχει μόνο λίγα λεπτά περπάτημα από το λιμάνι. Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι πως, σε σύγκριση με την Χρυσή Ακτή, περιμέναμε τον Λιμένα μεγαλύτερο. Και συγκεκριμένα το κομμάτι με τα μαγαζιά. Μπορούσες φυσικά να περπατήσεις πολύ αλλά πέρα από το κέντρο ήταν σκοτεινά και δεν υπήρχε κάτι να δεις.

Για την Τρίτη ημέρα το πρόγραμμα είχε Αλυκές για μπάνιο. Καταρχάς λέγονται Αλυκές επειδή είναι δύο παραλίες, καθώς το σημείο βρίσκεται σε ένα στενό κομμάτι στεριάς που βρέχεται από την θάλασσα και από τις δύο πλευρές, σχηματίζοντας έτσι δύο παραλίες που είναι πλάτη με πλάτη. Η ανατολική παραλία δεν είναι τόσο όμορφη ενώ συνήθως την πιάνει και ο αέρας. Η δυτική όμως είναι υπέροχη και δικαίως συγκαταλέγεται στις καλύτερες παραλίες της Θάσου. Δυστυχώς δεν είναι πολύ μεγάλη, ιδίως το ανοργάνωτο κομμάτι της, με αποτέλεσμα να μην βρίσκεις εύκολα θέση εάν δεν φτάσεις από νωρίς, ιδανικά κατά τις 9:00 το πρωί.

Αυτό όμως που κάνει την Αλυκή μοναδική παραλία είναι η παρουσία του παραθαλάσσιου αρχαιολογικού χώρου, ο οποίος βρίσκεται στο κομμάτι ανάμεσα στις δύο παραλίες. Η είσοδος του Αρχαιολογικού Χώρου Αλυκής βρίσκεται πάνω στο πλακόστρωτο μονοπάτι που πάει παράλληλα με την κεντρική παραλία της Αλυκής, αν και μπορείς να μπεις και από τις άλλες πλευρές. Αξίζει πραγματικά ένα μικρό διάλειμμα από την θάλασσα για να περπατήσει κάποιος τον όμορφο αρχαιολογικό χώρο και να θαυμάσει τα διάφορα μνημεία με θέα την θάλασσα.

Το απόγευμα επιστρέφουμε για φαγητό στην Χρυσή Ακτή όπου έχουμε κάνει κράτηση στο εστιατόριο La Terrasse όπου μάθαμε ότι είναι δύσκολο να βρεις τραπέζι χωρίς κράτηση. Πρόκειται για μία εμπειρία που αξίζει να δοκιμάσεις μία φορά, αφού και ο χώρος είναι πολύ ωραίος με απαλή ζωντανή μουσική, και το φαγητό ήταν καλό και ευπαρουσίαστο. Οι τιμές ήταν προφανώς κάπως τσιμπημένες με αποτέλεσμα να μην είναι αυτό που λένε και στο χωριό μου "value for money".

Για βράδυ λέμε να επισκεφτούμε επιτέλους το διάσημο χωριό Παναγιά που βρίσκεται τόσο κοντά μας και ακόμα δεν έχουμε δει. Η Παναγία θεωρείται ότι είναι το ομορφότερο ορεινό χωριό της Θάσου και όχι άδικα, όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι. Η Παναγία είναι γνωστή για τα λιθόστρωτα σοκάκια της, τα παραδοσιακά σπίτια, αλλά κυρίως για την Πλατεία της Αγάπης με τις Τρεις Πηγές. Φτάνοντας στο χωριό δεν εντυπωσιαστήκαμε αλλά, ανηφορίζοντας τον πλακόστρωτο πεζόδρομο, όσο πιο ψηλά φτάνεις τόσο περισσότερο εκτιμάς την ομορφιά του χωριού. Με αποκορύφωμα βέβαια την Πλατεία της Αγάπης όπου οι κουφάλες στα τεράστια πλατάνια έχουν σκαλιστεί ώστε να μοιάζουν με καρδιές. Ρομαντικοί οι κάτοικοι λοιπόν. Οι Τρείς Πηγές, το γεφυράκι και τα τρεχούμενα νερά δημιουργούν ένα ειδυλλιακό τοπίο. Δυστυχώς το καφέ του ξενοδοχείου εκεί αποδείχτηκε πολύ κάτω του μετρίου, κρίμα.

Η τέταρτη και προτελευταία ημέρα στην Θάσο έφτασε πριν καν το καταλάβουμε. Ο δυνατός αέρας μας άλλαξε τα σχέδια, καθώς σκοπεύαμε να πάμε στην Σαλιάρα, και έτσι αποφασίσαμε να πάμε στην παραλία Ψιλή Αμμο που έχει νότιο προσανατολισμό. Ευτυχώς η θάλασσα εκεί ήταν όντως ήρεμη, σε αντίθεση με την Χρυσή Αμμουδιά, και η κατάσταση στην παραλία οικογενειακή.

Επιστρέφοντας από την Ψιλή Αμμο περνάμε ακριβώς έξω από την Μονή Αρχαγγέλου Μιχαήλ, το σημαντικότερο μοναστήρι στην Θάσο, συνεπώς δεν αφήνουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Η μονή είναι ανοικτή καθημερινά 8:00-14:00 & 16:00-19:30, που αποτελεί πολύ βολικό ωράριο για τον επισκέπτη. Τα πούλμαν με τους τουρίστες δεν σταματάνε να έρχονται και έτσι η μονή είναι συνεχώς γεμάτη κόσμο. Το μοναστήρι βρίσκεται σε μια μοναδική τοποθεσία, αφού είναι χτισμένο στην άκρη του βράχου και αιωρείται πάνω από την θάλασσα, προσφέροντας απίθανη θέα. Τα σημαντικότερα κειμήλια είναι η εικόνα του αρχαγγέλου Μιχαήλ και ο ήλος (το καρφί) από την Σταύρωση του Χριστού.

Το απόγευμα πάμε για φαγητό στο Λιμανάκι που είναι στην άκρη της παραλία της Χρυσής Αμμουδιάς, και επειδή είναι υπερυψωμένο προσφέρει μια υπέροχη θέα σε ολόκληρη την παραλία. Ένα θέμα με τις σφήκες υπήρχε, αλλά με την δύση του ηλίου εξαφανίστηκαν. Για βόλτα επιστρέψαμε στην Χρυσή Ακτή όπου γινόταν κλασικά χαμός. Πριν αποσυρθούμε στο δωμάτια καθίσαμε για γλυκό στο Sweetstories και δεν το μετανιώσαμε.

Για την τελευταία μας ημέρα στην Θάσο έχουμε αφήσει την περίφημη παραλία Σαλιάρα αλλά θα πάμε μέσω Λιμένα, παρόλο που είναι κύκλος για εμάς αφού από εκεί ο χωματόδρομος που οδηγεί στην Σαλιάρα είναι πιο βατός. Όμως έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε τον Λιμένα πρωί καθώς έχουμε εκεί μερικές εκκρεμότητες. Η μία από αυτές ήταν το ημιυποβρύχιο Νέμο, το οποίο είχαμε πετύχει και στον Πόρο, που βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του λιμανιού. Τα δρομολόγια είναι κάθε 45 λεπτά και ξεκινάνε από το πρωί στις 11:00.

Ο χωματόδρομος ήταν βατός και παρόλο που πηγαίναμε αργά δεν αργήσαμε να φτάσουμε στην περίφημη Σαλιάρα. Το αυτοκίνητο βέβαια έγινε σχεδόν κάτασπρο από την σκόνη. Ευτυχώς πέραν του ιδιωτικού χώρου στάθμευσης του beach bar υπήρχε άπλετος χώρος για παρκάρισμα. Η Σαλιάρα είναι μικρή και το μαγαζί εκεί ήδη καταλαμβάνει την μισή παραλία, συνεπώς ο χώρος που απομένει είναι περιορισμένος. Τουλάχιστον η παραλία έχει αρκετό βάθος και δεν είναι στενή. Εάν δεν έχεις πρόβλημα να είσαι κοντά σε άλλον κόσμο δεν υπάρχει κανένα θέμα. Η Σαλιάρα αποτελεί σπάνιο θέαμα, αφού η άμμος είναι σχεδόν λευκή και αντίστοιχα τα νερά της θάλασσας έχουν ένα μοναδικό ανοικτό οινοπνευματί χρώμα.

Λίγο παρακάτω από την Σαλιάρα, στον αμέσως επόμενο κόλπο, βρίσκεται η παραλία Βαθύ που είναι παρόμοια, με λευκή άμμο και οινοπνευματί νερά, και περίπου στο ίδιο μέγεθος. Η απόσταση είναι πολύ μικρή και μπορείς να περάσεις από την μία παραλία στην άλλη με λίγα λεπτά περπάτημα. Είναι προφανώς πολύ καλό που ο κόσμος που φτάνει εδώ μοιράζεται στις δύο παραλίες.

Το απόγευμα επιστρέψαμε στην Χρυσή Ακτή και καθίσαμε για φαγητό στον παραλιακό Κουρσάρο, όπου το φαγητό άξιζε. Ταυτόχρονα χαζεύαμε το τρενάκι και τον κόσμο να πηγαινοέρχεται ενώ ο ήλιος έδυε πίσω από τα βουνά. Έπειτά κάναμε μια τελευταία επίσκεψη στην πανέμορφη Παναγιά για να κάνουμε τα αναγκαία ψώνια από τα όμορφα μαγαζάκια. Υπάρχει και ελαιοτριβείο στην Παναγιά αλλά φέτος (2024) οι τιμές του λαδιού έχουν ξεφύγει πραγματικά.

Το επόμενο πρωί οδηγήσαμε μέχρι τον Λιμένα, ψωνίσαμε προμήθειες για πρωινό, και επιβιβαστήκαμε στο πλοίο προς Κεραμωτή. Τα δρομολόγια είναι κάθε μισή ώρα και το ταξίδι διαρκεί ελάχιστα. Φτάνονταν στην Κεραμωτή εντύπωση μας έκανε η εντυπωσιακή παραλία της δίπλα στο λιμανάκι, αφού η μεγάλη γλώσσα άμμου εισχωρούσε μέσα στην θάλασσα σχηματίζοντας έτσι μία μεγάλη κυκλική παραλία.

Εντυπώσεις: Το πρώτο πράγμα που μας έκανε εντύπωση είναι το πόσοι πολλοί Βαλκάνιοι έρχονται για διακοπές στην Θάσο. Οι περισσότεροι είναι οι Ρουμάνοι που είναι ευπρόσδεκτοί από τους ντόπιους αφού αφήνουν χρήμα, αλλά στον δρόμο είναι απαράδεκτοι αφού οδηγούν σαν τρελοί. Η Θάσος είναι νησί για οικογενειακές διακοπές, και για αυτό ευτυχώς είναι ήσυχη ακόμα και τις περιόδους που έχει πολύ τουρισμό. Η Θάσος δεν είναι τεράστιο νησί αλλά ούτε και μικρό, και επειδή είναι πολύ ορεινό και μπορείς να πας μόνο περιμετρικά κάποιες αποστάσεις γίνονται σχεδόν απαγορευτικές. Για παράδειγμα ενώ το χωριό Θεολόγος δεν ήταν μακριά μας στον χάρτη, χρειαζόταν πάνω από μία ώρα για να φτάσεις. Ιδανικά λοιπόν στην επόμενη επίσκεψη θα επιλέγαμε να μοιράσουμε τις ημέρες, κάποιες ανατολικά και κάποιες δυτικά. Σε κάθε περίπτωση η Θάσος στάθηκε αντάξια των προσδοκιών μας και ασφαλώς, παρά την μεγάλη απόσταση, θα την επισκεφτούμε ξανά στο μέλλον.